மீண்டும் தென்கிழக்கு வாசமல்லி - 5

இதுவரை நடந்தது

உனக்கும் ஆர்பிக்கும் என்ன பிரச்சனை? அன்னிக்கு ராத்திரி ரூமுக்கு வந்த டாம் நேராவே கேட்டான்...

ஊருல்ல எல்லாரும் நல்லா இருக்காங்களா? அம்மாவுக்கு மூட்டு வலின்னு சொன்னியே இப்போ எப்படி இருக்கு....தம்பி செம்ஸ்டர் ரிசல்ட் என்னாச்சு...உங்க அப்பா இன்னும் திருட்டு தம் அடிக்கிறாரா...அவருக்கு சிகார் வாங்கிட்டு வந்தியா?”

என்னப் பிரச்சனைன்னு கேட்டேன்?

ஏர்போர்ட்ல்ல இருந்து நேரா ஊருக்கு போயிட்டப் போல...எனக்கு சரக்கு வாங்கிட்டு வந்தீயா ...இல்ல அதை ஊர்ல்ல யாருக்காவது கொடுத்துட்டியா

அவளுக்கும்ம் உனக்கும் என்ன பிரச்சனைன்னு கேட்டுகிட்டு இருக்கேன்..

அவளையே கேளு....

டாம் நீ எனக்கு பிரெண்ட்..அதுன்னாலே தான் உன் ரூமுக்கு வந்தேன் ..இனிமே தயவு செஞ்சு என்னை அந்தப் பக்கம் கூப்பிடாதேன்னு சொல்லிட்டு போறா

ஓ

என்ன ஓ...அவ என்னையும் சேத்து அசிங்கப்படுத்திட்டு போறாடா...

ஓ

போர்வையை இழுத்து மூடிட்டு படுத்தேன்...டாம் அதுக்கு அப்புறமும் என்ன எல்லாமோ பேசிட்டே இருந்தான்...நான் தூங்கிட்டேன்...நல்லா தூங்கிட்டேன்...
காலையிலே நான் எழும்பும் போது டாம் ஆபிஸ்க்கு போயிட்டான்...என்னை எழுப்பவும் இல்ல....என் கிட்ட சொல்லிக்கவும் இல்ல...

சேட்டன் கடையிலே நின்னு தம்மையும் டீயையும் போட்டுட்டு பஸ ஏற புறபடும் போது லட்சுமிபதி வந்தான்..

“உர்ரே ஆபிஸ்க்கு போதானுவா....ரா...ரா...”

ஹால்ஸ் எடுத்து வாயிலே போட்டுட்டு அவன் வண்டியிலே ஏறி உக்காந்தேன்..

“உர்ரே ஐடியா செப்புரா...அம்மாயிக்கு நா பிரேமம் எப்படி செப்புதானுரா...”

ஓசியிலே ஆபிஸ்க்கு பிக் அப் பண்ணிட்டு பொண்ணை பிக் அப் பண்ண என்கிட்டே ஐடியாகேட்டான்...

“ஏற்கனவே நான் கொடுத்த ஐடியா ஏமி ஆயிந்து பாபு...ஓர்க் அவுட் ஆகல்லயா”

”உர் ரே மீரு சொன்ன மாதுரி நேனு அம்மாயி கிட்ட போய் சாங் பாடுனேன்ரா...அம்மாயி அதுல்லு இருந்து நா மீது கோப்பம்ங்கா உந்தி...ஏமி சாங்ரா அது”

“பாக மன்ச்சி லவ் சாங் பாபு...னூ ராகம்ல்லு மிஸ்டேக்கு...மறுபடியும் ட்ரை செய்யு”

சுவாதி அப்பா பேர் ரெட்டின்னாலும் சொந்த ஊர் வேலூர்ன்னாலும் பக்கவான சென்னை பொண்ணு...அவக் கிட்டப் போய் கட்ட குரல்ல மயங்கினேன் சொல்லத் தயங்கினேன் பாடியிருக்கான்.. அவனோட வார்த்தையிலே சொல்லணும்ன்னா...மங்கினேன்...சொல்லு தங்கினேன்...ன்னு இழுத்துருக்கான்.. அது மட்டுமா....அவனுக்கு புடிச்ச நடிகர் ராமராசன்னு ஒரு பத்து நிமிசம் பேசியிருக்கான்...அவக் கடுப்பாகி திட்டி தாளிச்சு அனுப்பிட்டா..

“பாபு...னு சென்னைக்கு ஒச்சது டப்பு கோசம் பாப்பா கோசம் காது...டப்பு ரண்டி...ஆல் பாப்பா ரண்டி...பிரேமம்க்கு பிரேக் விட்டு வண்டியை பிரேக் போடு ஆபிஸ் வந்துருச்சுன்னு வண்டியில் இருந்து இறங்குனேன்...காதல் ஒருத்தரையும்  விட்டு வைக்காது...எல்லாரையும் எதோ ஒரு பொழுதில் சந்திச்சே தீரும் போல இருக்கு...லட்சுமிபதி மட்டும் விதிவிலக்கா என்ன...

ரிலீஸ்க்கு முதல் நாள்...பரபரவென எல்லாரும் சுத்திட்டு இருந்தாங்க...நான் என் டெஸ்க்ல்ல போய் உக்காந்து இண்டியா டைம்ஸ் சைட்டைத் திறந்து சினிமா செக்‌ஷன் பக்கம் போனேன்....ப்ரீத்தி ஜிந்தா குட்டி பாவாடையிலே ரெட்டை ஜடை போட்ட படம் ஒண்ணு இருந்துச்சு....பக்கத்துல்ல ஒல்லியா ஒரு புதுப் பொண்ணோட படம்....கரீனா கபூர்.ன்னு பேர் பாத்தேன்...பிகர் தேறுமா..நான் ஒரு முடிவுக்கு வர்றதுக்குள்ளே லட்சுமிபதி குரல் கேட்டு நிமிந்தேன்...

“மீட்டீங்ரா....தாஜ் ரூம்ல்ல” ஒவ்வொரு மீட்டிங் ரூமுக்கும் ஒரு பேர் எங்க ஆபிஸ்ல்ல...தாஜ்...சார்மினார்...கோல்கொண்டா...செஞ்சி...பிருந்தாவன்...இப்படி..
தாஜ் மூணாவது மாடியிலே இருந்துச்சு...

டீ எடுத்துட்டு நான் மீட்டீங் வர்றதுக்குள்ளே ஆரம்பிச்சுட்டா....மீட்டீங்கை...

”சில பல டிபெக்ட் இன்னும் பிக்ஸ் போடல்ல...அது இல்லாம புரொடக்‌ஷன் போறது கஷ்ட்டம்...எதாவது பண்ணனும்....இன்னிக்கு சாயங்காலம் 7 மணிக்கு டெட் லைன்...” அவளே தான்...தேன் தொட்ட குரலில் கொஞ்சம் காரம் கலந்திருந்தது...

பேச்சுக்கு நடுவே என் பக்கமா அவ பார்வை திரும்புன போதெல்லாம் அதுல்ல இருந்த நெருப்பின் வீச்சு இருக்கே..அப்பப்பா...என்னை எரிச்சு என் சாம்பலை கரைச்சுட்டு தான் மறு வேலைன்னு சொல்லாமல் சொல்லுச்சு...வெக்கங்கெட்ட மனசு அவ ஆத்திரத்தையும் இல்ல சேத்து ரசிச்சுது...

அன்னிக்கு முழுக்க நான் அவ கிட்டயும் அவ என் கிட்டயும் பேசவே இல்லை..பேச வேண்டிய சந்தர்ப்பங்கள்ல்ல எல்லாம் டாம் வந்து பேச்சு வார்த்தை சுமூகமா நடக்கும் படி பாத்துக்குட்டான்...ம்ம்ம் அதை விட முக்கியமா தான் நல்லவன்...நான் தான் கெட்டவன்ங்கறதை தெளிவா விளக்குற மாதிரியே நடந்துகிட்டான்....

ஒரு மாதிரியா அந்த முக்கியமான டிபெக்ட் பிக்ஸ் போட்டு முடிக்கும் போது மணி பதினொண்ணு....அது டெஸ்டிங் பண்ணி முடிக்கும் போது மணி இரண்டு..

யாரும் வீட்டுக்கு போகல்ல....ஆங் டாம் கிளம்பியிருந்தான்....அன்னிக்குன்னு பாத்து செங்கல்பட்டுல்ல அவங்க மாமா  ஆக்சிடெண்ட்ல்ல மாட்டிகிட்டார்ன்னு போன் வந்துறுக்கு.....

நான் தான் அவனைக் கொண்டு பஸ் ஏத்தி விட்டுட்டு வந்தேன்...பொண்ணை பாத்து அவன் வேணும்ன்னா நண்பனை நட்டாத்துல்ல விடலாம்..ஆனா நான் அப்படி இல்லையே... தளபதியிலே தலைவன் சொன்ன நட்பைப் பாத்து வளந்தவனாச்சே...

”ஓ....கிரேட்...” காரம் குறைஞ்சு அவக் குரல்ல புது உற்சாகம் தெரிஞ்சது.

“சூப்பர் மக்கள்ஸ்...லெட் அஸ் நவ் வெயிட் பார் த ரிசல்ட்....குட் குட்ன்னு ஒவ்வொருத்தர் கிட்டயும் போய் சொல்லிட்டு இருந்தா....என் பக்கம் வரவே இல்ல...

”அய்யோ மணி இரண்டே கால்....கேப் புக் பண்ணவே இல்ல....” சுதா தான் முதல்ல சொன்னா...லட்சுமி பதி முகத்துல்ல சட்டுன்னு பல்ப் எரிஞ்சது...

“டாம் கேப் புக் பண்ணல்லயா?”  அவத் தான் கேட்டா

யாரும் பதில் சொல்லவே இல்ல....

”நோ ப்ராளம் சுதா...நேனு ட்ராப் சேசுதானு...ரண்டி.....” லட்சுமி பதி பைக் கீயோட சுதா முன்னால் போய் நின்னான்.

”கேஜி அண்ணா....நீங்க அடையார் தானே போறீங்க....ட்ராப் பண்ணிடுறீங்களா...?”

கேஜி சுதாவையும் பரிதாப முழித்த லட்சுமிபதியும் மாறி மாறி பாத்தான்...என்னை ஓரக் கண்ணால் பாத்தான்...நான் சிரிச்சேன்...

“சரி வா போலாம்....” அவங்க ரெண்டு பேரும் கிளம்புனாங்க...நானும் சிஸ்டமை ஷட் டவுன் பண்ணிட்டு அவங்களோட வெளியே போனேன்...லட்சுமி பதி தலையைத் தொங்கப் போட்டுட்டு கூடவே வந்தான்...

வாசல் தாண்டும் போது லேசா தலையைத் திருப்பி அவளை அவளுக்குத் தெரியாமல் பாத்தேன்...அவளும் கிளம்பிட்டு இருந்தா...எதையோ தேடிட்டு இருந்தா...நான் நடந்தேன்...

பை பை குட் நைட் எல்லாரும் கிளம்பினார்கள்...ஒரு தம்மை போட்டுட்டு கிளம்புலாம்ன்னு பத்த வச்சேன்..குளிர் காத்து முகத்துல்ல வந்து அறைஞ்சது...

பத்து நிமிசம் ஆச்சுது....ஆனா அவ வெளியே வர்றல்ல...அடுத்த தம்மை எடுத்து பத்த வச்சேன்....இன்னொறு பத்து நிமிசம் போச்சு...அப்போவும் அவ வெளியே வர்றல்ல...மூணாவது தம்மை பத்த வைக்கும் போது...அவ வெளியே வந்தா...

வெள்ளை சுடிதார்...வெள்ளை கைப்பை...காற்றில் அலை பாஞ்ச முடி...சத்தம் சன்னமா வரும் மெல்லிய கொலுசு போட்டிருந்தா அதை அப்போத் தான் கவனிச்சேன்...கை இரண்டையும் குறுக்கா கட்டிகிட்டு நின்னா...

நான் பைக்ல்ல சாஞ்சு நின்னபடி கொஞ்ச நேரம் வச்ச கண்ணு வாங்காம உ உதட்டரோம் ஒரு சிரிப்பு வழிய அவளை ரசிச்சு பாத்துட்டு இருந்தேன்..அதே நேரம் அவளும் என்னைப் பாத்தா...

அந்தக் கண்ணு கருவிழியிலே என் உருவம் பட்ட ஒரு வினாடியிலே அவக் கண்ணு ரெண்டுல்லயும் தீ பிடிச்சிருச்சு... சட்டுன்னு முகத்தை வேற பக்கம் திருப்பிகிட்டா...நான் மூணாவது சிகரெட்டை நிதானமா ஊதி தள்ளிட்டு வண்டியைக் கிளப்புனேன்...ஒரு உறுமல் கொடுத்து கிளப்புனேன்...

அவ என் பக்கம் திரும்புவான்னு நினைச்சேன்...அவத் திரும்பவே இல்ல...எனக்கு சிரிப்பு வந்துச்சு....பைக்கை அவ பக்கமாக் கொண்டு போய் நிறுத்தி இன்னும் உறுமலை அதிகப் படுத்துனேன்....

தொடரும்

மீண்டும் தென்கிழக்கு வாசமல்லி - 4

இதுக்கு முன்னாடி படிக்க

உடம்பு சரியாகி ஆபிஸ்க்கு போன முதல் நாள்...அவளைப் பாக்க அவ கேபினுக்கு போனேன்....போனி டெயில் போடிருந்தா முன் நெத்தியிலே கத்தையா கொஞ்சம் முடி சரிஞ்சு விழுந்து கிடந்துச்சு.....சந்தனத்தை அரைச்ச கலர்ல்ல ஒரு சல்வார்...கையிலே ஒரு வளையல்...அவ லேப் டப் தட்டுற தாளத்துக்கு அந்த வளையல் போட்ட ஆட்டத்தை நாள் முழுக்க பாத்துட்டே இருக்கலாம் போல இருந்துச்சு...

சட்டுன்னு அவ தலையை  தூக்கி என்னை பாத்தப்போ தான் நான் என் கண்ணை அவ வளையல் ஆட்டத்துல்ல இருந்து  எடுத்தேன்

ஒரு சின்ன சிரிப்போட என்னைப் பாத்து அந்த தேன் தொட்ட குரல்ல என்னைப் பாத்து."வெல்கம் பேக்.....ம்ம்ம் முப்பது நிமிசத்துல்ல வர்றேன்னு சொல்லிட்டு மூணு மாசம் வெயிட் பண்ண வச்சிட்டீங்களே....கம் இன் ...." கையைக் கொடுத்தா...

புதுசா பூத்த ரோஜாப் பூவை எடுத்து உள்ளங்கையிலே வச்சு  அழுத்துனாப்புல்ல இருந்துச்சு எனக்கு...

"சாரி இந்த வாட்டி கொஞ்சம் லேட்டாயிருச்சு...அடுத்த வாட்டி சொன்ன டைம்க்கு கரெக்ட்டா வந்துருவேன்...பாருங்க" நானும் சிரிச்சுகிட்டே சொன்னேன்

"இந்த வாட்டியே டாக்டரை வச்சு எமதர்பார்ல்ல எக்ஸ்ட்ரா டைம் கேட்டு வாங்கியிருக்காங்க பாஸ் அடுத்த வாட்டி எல்லாம் கேஸ் நிக்காது.... எனிவே குட் டு சி யு பேக் (Any ways good to see you back)”  அப்படி சொல்லிட்டு  மறுபடியும் சிரிச்சா..அந்த சிரிப்பு உள்ளே வரை போய் எனக்கு இன்னொரு பிறப்பைக் கொடுத்துட்டு வந்து என் உதட்டுல்ல உக்காந்த்துச்சு

கொஞ்ச நேரம் அவகிட்ட அதே சிரிப்பு குறையமா பொதுவா பேசிட்டு இருந்துட்டு என் சீட்டுக்குக் கிளம்புனேன்.... ரெண்டு அடி எடுத்து வச்ச பிறகு என்னமோ தோணுச்சு திரும்பி அவ சீட்டுக்கு வந்து

ரஞ்சனி....ரொம்ப தேங்க்ஸ் அப்படின்னு சொல்லிட்டு அவ பதிலுக்கு எதிர்பாக்கமா நடந்தேன்.. அந்த கேப்புல்ல இரு கண்ணையும் லேசா மூடி திறந்து மறுபடியும் அந்த சிரிப்பு சிரிச்சா பாருங்க ரஞ்சனி
எல்லா அகராதியிலும் அழகுன்னா அதுக்கு அர்த்தமா உம் அவ பேர் தான் இருக்கணும்ன்னு என் மனசுக்குள்ளே தோணுச்சு

அடுத்த சில் நாள் ஆபிஸ்ல்ல வேலை ஜாஸ்தியாகிடுச்சு...டாம் கிளையண்ட் சைட்டுக்கு போய் இருந்தான்...இன்னும் ஒரு மாசம் அங்கே தான் இருப்பான்.... நாணாவுக்கு மலேரியா வந்து வீட்டுல்ல படுத்துட்டான்...

புராஜக்ட்ல்ல எல்லாரும் புதுசு....ரிலீஸ் தேதி வேற நெருங்கி வந்துட்டு இருந்துச்சு....புது பசங்கள்ல்ல முக்கியமா சொல்ல வேண்டிய பசங்கன்னா...கேஜிங்கற கிருஷ்ணகிரி....சொந்த ஊர் சிக்கிம்...சென்னை வந்து பத்து வருசம் ஆச்சு....டேட்டா ஸ்பெஷலிஸ்ட்...

அடுத்து சுதா....முதல் புராஜெக்ட்...அண்ணா யுனிவர்சிட்டி டாப்பர்...

அப்புறம் லட்சுமிபதி ஊர் ஆந்திரா கடப்பா....பாலகிருஷ்ணாங்கற மகத்தான தெலுங்கு கலைஞனை எனக்கு அறிமுகப்படுத்துன பெருமை இவனையே சேரும்.பதிலுக்கு அவனுக்கு நம்ம கேப்டன்...பசுநேசன்ன்னு தமிழகத்தின் மகத்தான கலைஞர்களை நான் அறிமுகப்படுத்தி வச்சது தனிக்கதை..

இதுல்ல நீங்க கவனிக்க வேண்டிய விஷயம் சுதாவுக்கு சொந்த ஊர் வேலூர்...அவங்க அப்பா பேர் ராமாரெட்டி அந்த விவரத்தையும் விளக்கமா சொல்லுறேன்... இப்போதைக்கு புராஜக்ட் முக்கியம் அதுனாலே அதைக் கவனிப்போம்

 முதல் ரிலீஸ்க்கு இரண்டு வாரம் தான் இருந்துச்சு...ராத்திரி பகல் பாக்கமா ஆபிஸே கதின்னு கிடந்து வேலை பாத்தோம்...டீ...தம்ன்னு குறையாம டென்சனை ஊத்தியும் ஊதியும் தள்ளி வேலை பாத்துட்டு இருந்தேன்..
எல்லார் கிட்டயும் அதே சிரிப்பு எப்போவும் சுறுசுறுப்பு கொஞ்சம் குறும்புன்னு ரஞ்சனி எப்பவும் ஆபிஸ்ல்ல வளைய வந்துட்டிருந்தா

சுருக்கமா சொல்லணும்ன்னா அந்த புராஜக்ட்க்கு அவ தான் ஆணி வேர்ன்னு சொல்லணும்...எல்லா வேலையும் இழுத்து போட்டுகிட்டு செஞ்சா...சனி ஞாயிறுன்னு பாக்கமா அவ முன்னால நின்னு எல்லாரையும் உற்சாகமா வேலை செய்ய வச்சா...அவப் பாக்காத நேரம் எல்லாம் அவளையே நான் பாத்துட்டு இருந்தேன்...அவளை நான் பாக்காத நேரம் மனசுக்குள்ளே ஓரு ஓரமா அவ ஞாபகம் இருந்துட்டே இருந்துட்டே இருந்துச்சு...அவளை நினைக்கும் போதெல்லாம் என்னையுமறியாமல் எனக்குள்ளே ஒரு பரவசம் பரவும்...ரஞ்சனி ஒரு தேவதை

ஒரு ஞாயித்து கிழமை ரூம்ல்ல தனியா இருந்தேன்....சன் டிவியிலே சூர்யா ஜோதிகாவை துரத்தி துரத்தி உயிரின்  உயிரேன்னு பாடிக்கிட்டு இருந்தான்... மனசு பரபரன்னு ரஞ்சனியின் ஒவ்வொரு ஞாபகமாய் விரட்டிட்டு போயிட்டு இருந்துச்சு....என் சூட்கேஸ்ல்ல இருந்த என் பழைய  ஸ்கெட்சிங் பேடை எடுத்துப் பிரிச்சேன்... மனிதன் படத்து தலைவரின் அம்சமான பென்சில் ஸ்கெட்ச்சில் ஆரம்பிச்சு நெல்லையப்பர் கோயில் வாசல் பூக்காரம்மா...பத்தாம் கிளாஸ் மேத்ஸ் எடுத்த ஆலிஸ் டீச்சர்...சுருட்டை முடியோட சின்ன வயசு சச்சின்...எதோ ஒரு புடவை கடை வெளம்பரத்துல்ல பாத்த அந்தக் காலத்து மீனா...ஆங்....ஹாலிவுட் படம் பாக்க ஆரம்பிச்ச காலத்துல்ல வரைஞ்ச சல்மா ஹய்கோட பிகினி படம் இப்படி பக்கம் பக்கமா படங்களை புரட்டிகிட்டே வந்தேன்....கடைசி பக்கத்துல்ல  பாளையங்கோட்டை வீட்டு மதில் சுவரோரம் நின்ன மல்லிக் கொடி...அது பக்கத்துல்ல நான் அப்போ பாத்த ரஞ்சனி.....நான் வரைஞ்ச படம்...

ரஞ்சனி நிறைய மாறி இருந்தா...மாத்தம் எல்லாம் ஏத்தம் கொடுக்கறதுக்கு கொஞ்ச பேருக்கு தான்..அதுல்ல ரஞ்சனி நிச்சயம் ஒருத்தி...அழகுக்கு அழகு சேர்ந்திருஞ்சு...ஒளிக்கு ஒளி சேந்துருச்சு...ரஞ்சனி தேவதையா இருந்தா இப்போ தேவதைகளுக்கு எல்லாம் அரசியாயிட்டா...

கடைசியா ரஞ்சனி படத்தை வரைஞ்சப் பிறகு நான் வேற எந்த படமும் வரையல்லங்கற விவரமும் எனக்கு புரிஞ்சது...கிட்டத்தட்ட பத்து வருசம் கழிச்சு வரையணும்ன்னு தோணுச்சு...மறுபடியும் ரஞ்சனியை வரையணும்ன்னு தோணுச்சு....

நோட்டை எடுத்துட்டு அப்படியே வெளியே வந்து உக்காந்தேன்....மனசுக்கும் விரலுக்கும் என்ன தொடர்போ தெரியல்ல....அப்படியே ரஞ்சனி கொஞ்சம் கொஞ்சமா நோட்ல்ல தெரிய ஆரம்பிச்சா....முன் நெத்தியிலே விழுந்த கத்த முடி அதை அவ விரலை வச்சு நெட்டி தள்ளிட்டு பூவா உதட்டை குவிச்சு அவ சிரிக்கிற மாதிரி....கசங்காத அவ மேலாடை...பாத்து பாத்து வரைஞ்சு முடிச்சு நிமிந்தா.....

“என்னடா பண்ணிட்டு இருக்க....ஏர்போர்ட்க்கு வருவேன்னு பாத்தேன்...வரவே இல்ல....ஒரு போன் கால் கூட இல்ல.......அப்படி என்ன பிசியா இருக்க....”

சட்டுன்னு நோட்டை என் கையில் இருந்து பிடுங்கிட்டான் டாம்....

“சார்  ரொம்ப பிசி போல....” அந்த தேன் தொட்டக் குரலுக்கு சொந்தக்காரி டாம்க்கு பின்னாடி படியேறி வந்தா...

“மாப்ளே...இதெல்லாம் நீ வரைஞ்ச படமாடா...சொல்லவே இல்ல....இவ்வளோ நல்லா வரைவீயா....வாஆஆஆவ்”

“கொடு பாப்போம்.....” அவன் கிட்ட இருந்து அவ நோட்டை பிடுங்கினா...

“மச்சி எல்லாம் தலைவர் படம் தானா.....பாருடா  காஜோல்.....தில் வாலே படத்துல்ல தானே ...இந்த குட்டியூண்டு ஸ்கர்ட் போட்டுட்டு மழையிலே ஆடுவா...அப்படியே இருக்கா.......”

ஒவ்வொரு பக்கமா புரட்டிட்டு இருந்தாங்க....

“ஹே இது....மார்டின் லூதர் கிங்...பக்கத்துல்ல சே குவேரா....இது.....”

“மால்கம் எக்ஸ்”

“பொண்ணுங்க படமா தான் இருக்குன்னு பாத்தேன்....இவங்க படமும் இருக்கே பரவாயில்லயே”

“எனக்கு பிடிச்சவங்க படம் எல்லாம் இருக்கும் மனசுக்கு பிடிச்சா தான் வரைய முடியும்”

“மச்சி ஷகிலா சேச்சி படம் ஒண்ணு வரைய முடியுமாடா....” டாம் அடுத்த பக்கம் பொரட்ட இருந்தப்போ அவன் போன் அடிக்க  “ஆர்பி நீங்கப் பாருங்க....இதோ வர்றேன்” அவன் அந்தப் பக்கம் போனான்...

“மனசுக்குப் பிடிச்சவங்களைத் தான் வரைய முடியும்...சரி ரொம்ப சரி...”
ரஞ்சனி புரட்டுன பக்கத்துல்ல இப்போ அவ பாத்தது அவளோட படத்தை....அந்த மல்லி கொடிக்கு பக்கத்துல்ல அவ நிக்குற படத்தை.... பக்கத்துல்ல நான் பாதி வரைஞ்சிருந்த அவளோட இப்போதைய படத்தை....

நான் அவளையே பாத்தேன்....அவ  நோட்டு புக்ல்ல இருந்து கண்ணை எடுக்கவே இல்ல....

அவளோட செல்போன் அடிச்சுது.....எடுத்து கிசுகிசுன்னு எதோ பேசுனா....

“ஹே போன்ல்ல யாரு தெரியுமா அஸ்வின் என்னோட வுட் பி....வேலண்டைன்ஸ் டே நாளைக்கு...அவருக்கு கிப்ட் வாங்க தான் கிளம்புனேன்...போற வழியிலே உங்களையும் பாத்துட்டு போலாம்ன்னு டாம் சொன்னான்...வந்தது நல்லதாப் போச்சு....கிப்ட் கிடைச்சுருச்சு....”

நான் புரிஞ்சும் புரியாமலும் அவ அடுத்து என்ன சொல்ல வர்றான்னு கேக்க அப்படியே நின்னேன்...

“இந்த படம் நல்லாயிருக்கு....இது அஸ்வின் கிட்ட இருக்கணும்...ஹி வில் லவ் இட்...ஆக்சுவலி ரெண்டு படமும்....” நோட்டை எடுத்து வச்சிகிட்டா...

“இந்த படம்  இன்னும் முழுசா வரைஞ்சு முடிக்கல்ல”

“வரைஞ்ச வரைக்கும் போதும்” கடைசி வார்த்தைக்கு அழுத்தம் அதிகம் கொடுத்து சொன்னா...”வரைஞ்ச வரைக்குமே நல்லாயிருக்கே....இது கண்டிப்பா அஸ்வின் கிட்ட இருக்க வேண்டிய படம்...”  திரும்பவும் அழுத்தமா சொன்னா...

அது வரைக்கும் எனக்கு வராத கோவம் சட்டுன்னு வந்துச்சு....அவக் கையிலே இருந்து நோட்டை வாங்குனேன்...கிட்டத்தட்ட இழுத்து பிடுங்குனேன்...

“உங்க அஸ்வினுக்கு வேணும்ன்னா அவரை வரையச் சொல்லுங்க...இல்ல நீங்க வரைஞ்சு கொடுங்க....இது எனக்கு வேணும்...இது என் கிட்டத் தான் இருக்கணும்...இருக்கும்”  அவ கொடுத்த அழுத்தத்தையும்  தாண்டி அழுத்தமாய் சொன்னேன்...

முதல் முறையா அவக் கண்ணுல்ல நெருப்பு பூக்குறதைப் பாத்தேன்....

தொடரும்

மீண்டும் தென்கிழக்கு வாசமல்லி - 3

முன் கதைப் படிக்க...

ட்ரிங் ட்ரிங்....ரஞ்சனி ப்ரியதர்ஷினி டெஸ்க்ல்ல இருந்த போன் அலறிகிட்டே இருந்துச்சு யாரும் எடுக்கல்ல...மூணாவது முறையா ட்ரை பண்ணேன்...கிட்டத்தட்ட கடுப்பாகி கட் போன நேரத்துல்ல "ஹலோ...ஆர்பி ஹியர்..."

தேன்ல்ல ஊறப்போட்ட அதே குரல் காதுல்ல வந்து விழுந்துச்சு..குரல்ல வழியுற தேன்ல்ல மனசை நனைய விடக் கூடாதுன்னு தீர்மானம் பண்ணிகிட்டு குரலைச் சரிப்படுத்திகிட்டு...

"ஹலோ...டெஸ்டிங் லீட் பேசுறேன்ங்க...."அப்படின்னு ஆரம்பிச்சேன்

"ஓ..ஒகே...வாட்ஸ் இட் ரிகார்டிங்....(Oh Ok what is it Regarding)"

"அது வந்துங்க அந்த புது ரிக்கொயர்மென்ட்(Requirement) பத்தி..."
"ஓ..ரைட் நவ் அயம் ரன்னிங் பார் ஏ மீட்டிங்க்...கேன் யு செக் மை கேலண்டர் அன்ட் பிக்ஸ் அப் ஏ மீட்டீங் சம் டைம் டுமாரோ...(Oh Right now am running for a meeting..Can you Check my Calender and fix up a meeting sometime tommorrow)"

"இது கொஞ்சம் அவசரம்ங்க..."
"ஓ பாய்...கான்ட் யு அன்டர்ஸ்டேண்ட் ...ஐ கான்ட் ஹெல்ப் இட் ..யு ஹேவ் டு வெயிட் டில் டுமாரோ...சாரி...(Oh Boy..Can't you understand...I cant help it..you have to wait till Tommorrow...sorry")

ஓகேன்னு போனை வச்சிருக்கலாம்...ஆனா நான் வைக்கல்ல..என் விதிக்கு என்னை இழுத்து வீதியிலே விடுறதே வாடிக்கையாப் போச்சே
"நான் என்ன உங்களை சாயங்காலம் காபி டேக்கு டேட்டிங்க் போலாமான்னு கூப்பிட்டேன்.. புராஜ்க்கெட் விஷயமா பேச தானே கேட்டேன்...உங்க டைம் இப்போ அவசரமா வேணும்...யு பெட்டர் அன்டர்ஸ்டேன்ட் தட்...( You better understand it)"

அந்த பக்கம் பத்திக்கிச்சு...அவ அழுத்தமா மூச்சு விடுறதை வச்சே அங்கே இருக்க சூடு இங்கே எனக்கு தெரிஞ்சது..அதைப் பத்தி நான் கண்டுக்கல்ல..எனக்கு என் கோவம்..அவளுக்கு அவ கோவம்

"மைன்ட் யுவர் லாங்க்வேஜ் ( Mind your Language).. நீங்க கூப்பிட்ட நேரத்துக்கு வந்து நிக்க நான் ஒண்ணும் இங்கே வெட்டியா உக்காந்துட்டு இல்ல்...புரியுதா... சென்ட் மீ ஏ ரிக்கொஸ்ட் ஐ வில் ரெஸ்பான்ட் (Send me a request ..I will respond)" கெத்து குறையாமல் பொரிஞ்சு தள்ளுனா

நானும் இறங்கல்ல..."கோவம்ன்னு வந்தா தான் சில பேருக்கு சொந்த மொழி வருது.....தமிழுக்கு மாறிட்டீங்க...எனிவே தட்ஸ் நன் ஆப் மை பிசினெஸ்( Anyway thats none of my business)...நான் உங்களை மீட் பண்ணனும்...இன்னிக்கே மீட் பண்ணனும்...வேர் ஆர் யு சிட்டிங்? (Where are you seated)"

"ம்ம் வாங்க பாக்கலாம்...ஐ யாம் வெயிட்டீங்...(I am waiting) அடுத்த 30 நிமிஷம் பேசலாம்...ரைட் அவே... (Right away) நான் சிறுசேரி ஆபிஸ்ல்ல இருக்கேன்....3வது ப்ளோர் லெப்ட் விங்க்...( 3rd Floor Left wing) சீட் நம்பர் 3A123 ( Seat number 3A123)

சொல்லி முடிக்கும் போதே அவ பேச்சுல்ல இருந்த திமிரோட அளவு அதிகரிப்பதை என்னால உணர முடிஞ்சுது..


நான் இருக்கது அண்ணா சாலை ஆபிஸ்... சிறுசேரிங்கறது பழைய மகாபலிபுரம் சாலையின் மறு கோடியில்ல இருக்கு..ஐடி கம்பெனி எல்லாம் மக்களுக்கு நிறைய வேலை வாய்ப்பு வசதி எல்லாம் பண்ணிக் கொடுக்க தோதா வருமான வரி விலக்கோட தொழில் நடத்த சென்னைக்கு ரொம்பவே கொஞ்சமா தள்ளி ஒரு தொழில் பூங்கா அமைச்சுருக்க இடம் தான் இந்த சிறுசேரி....என் கதை நடந்த காலத்துல்ல அது ஒரு பொட்டல் காடு...ஏன் சுடுகாடுன்னு கூட ஒரு கதை உண்டு...ராத்திரில்ல ஆபிஸ்ல்ல எல்லாம் எப்போவோ செத்து போன மக்கள் எல்லாம் உலா வந்து போவதா சிறுசேரி பத்தி பீதி கிளப்பும் கதைகள் ஏராளமா கேள்விபட்டதுண்டு..இப்போ கதையை நீங்க படிக்கிற காலத்துல்ல இருக்க சிறுசேரி ரியல் எஸ்டேட்டின் சொர்க்கபுரி...ஐடி மனிதர்களின் தொழில் சாம்ராஜ்ஜியம்...சரி கதைக்கு வருவோம்


எப்படி கிளம்பி எந்த ரேஸ் பைக்ல்ல காத்தை கிழிச்சுட்டு போனாலும் 30 நிமிச கெடுவுக்குள்ளே போய் சேருவது ரொம்ப ரொம்ப கஷ்ட்டம்..

ஆனாலும் தேவர் மகன்ல்ல கமல் சொல்லுவாரே நமக்குள்ளே தூங்கிட்டு இருக்க மிருகம் அதாங்க சிங்கம்...அந்த சிங்கத்தோட என்னைச் சும்மா இருக்க விடுல்ல...

"ஐ வில் பி தேர் இன் 30 மினிட்ஸ்(I will be there in 30 minutes) "அப்படின்னு சொல்லிட்டு அவ பதிலுக்கு காத்திருக்காம போனைத் துண்டிச்சுட்டு படுவேகமா கிளம்புனேன்...லிப்டை கூட எதிர்பாக்காம நாலாவது மாடியில் இருந்து பல படி தாவி இறங்கி பார்க்கிங்கை நோக்கி ஓடுனேன்..நான் செய்த ஒரே நிதானமான விசயம் கையோட ஹெல்மேட்டை எடுத்து வச்சுகிட்டது தான்னு நினைக்குறேன்..

யமஹாவை மெதுவா ஒரு தட்டு தட்டிக் கொடுத்துட்டு ஒரே தாவா தாவி ஏறி உக்காந்து கிக் ஸ்டார்ட்டை ஒரே உதை உதைச்சேன்...என் அவசரம் புரிஞ்ச என் யமாஹா தோழன் சர்ர்ர்ன்னு சீறுனான் அவனை இன்னும் கொஞ்சம் லாவகமா முறுக்கி பார்க்கிங் குறுக்காக ஓட்டுக்கிட்டு மெயின் ரோட்டில் பாஞ்சேன்..


போற வழியில் இருந்த எந்த சிக்னல் ரெட் லைட்டும் என் கண்ணுக்கு தெரியவே இல்லை...


"டேஏஏஏஏஏய் சாவுகிரக்கி..வூட்ல்ல சொல்லிட்டு வந்துட்டீயா....." சைதாப்பேட்டை மேம்பாலம் பக்கம் ஒரு சைக்கிள்காரர்


"பாதியில்ல பாடை ஏற போறியாடா பன்னாட..." கிண்டி திருப்பத்தில் சீறும் பாம்பை நம்பு சிரிக்காதான்னு மிகப் பெரிய தத்துவம் சுமந்த ஒரு ஆட்டோவுக்கு சொந்தக்காரர்


"அடிங்கொய்யாலே யமாஹா தானே ஓட்டுற ஏரோப்ளேன் ஓட்டுறா மாதிரி போற எங்கேயாச்சும் போய் சொருகிக்காதே சோ......ரி" முடி குறைந்த ஒரு மினி லாரி டிரைவர்


"ஸ்டுபிட் கிரிப்..... (Stupid Creep)" ஒரு காலேஜ் பிகர்...ஒரு நொடி நிறுத்தி திருப்பி பாத்து சாரி கேக்குறதுக்கு அது ஒர்த் தானான்னு அதே ஒரே நொடியிலே ஒரு முடிவுக்கு வந்து சாரி கேட்டுட்டு மீண்டும் வண்டியை விரட்டிட்டு போனேன்


இப்படி வகைவகையா வசவை எல்லாம் வாங்கி கட்டி வாரி சுருட்டிகிட்டு அண்ணாசாலை துவங்கி மத்தியகைலாஷ் சிவன் கோயில் வரை எங்கேயும் நிக்காமல் போயிகிட்டு இருந்தேன்...

இன்னிக்கு ஐடி உலகின் கனவு பாதையா இருக்க ராஜீவ் காந்தி சாலை அப்போத் தான் உருவாக்கத்தில் இருந்ததுச்சு...அதிகமா கூட்டமில்ல.. சாலையும் யமஹாவை விரட்டுற தரத்தில் இல்ல...அத எல்லாம் யோசிச்சு நிதானம் கடைப்பிடிக்குற தெளிவுல்ல சத்தியமா நானும் இல்ல...


திருவான்மியூர் பக்கம் வரும் போது மழை பிடிக்க ஆரம்பிச்சது...சாலை ஓர மரங்களாப் பாத்து பைக் ஓட்டுறவங்க எல்லாம் ஒதுங்க ஆரம்பிச்சாங்க...

புத்தி காட்டுற வழியிலே போனா வாழ்க்கையிலே சேதாரம் கம்மி..ஆனா மனசுன்னு ஒரு குரங்கு இருக்கே அது இழுக்குற இழுப்புக்கு போனா இழப்பு தான்..புத்தி மரத்தைக் காட்டி ஒதுங்குன்னு சொல்லிச்சு..ஆனா மனசு மசமசன்னு நிக்காம கிளம்பு....இன்னும் 13 நிமிசம் தான் இருக்குன்னு உசுப்பி விட்டுச்சு
.

யமஹா லேசா இருமிக் காட்டிச்சு...அதயே உறுமலா எடுத்துகிட்டு திரும்பவும் சிறுசேரிக்கு சாகசமாப் புறப்பட்டேன்..


பெருங்குடியைத் தாண்டும் போது மழை ரொம்பவே வலுக்க ஆரம்பிச்சிருச்சு... தானா குறைஞ்ச வேகத்தை குறையமாக் கூட்டுறதுல்லயே தான் என் கவனம் இருந்துச்சு...ஹெல்மெட் வைசர் வழியா மழைத் தண்ணி முகத்துல்ல வழிய ஆரம்பிச்சது அத துடைக்க கூட நிக்கமா போயிட்டே இருந்தேன்..


யார்கிட்ட திமிரு காட்டுற....30 நிமிசம் என்ன நான் மனசு வச்சா 30 செகண்ட் போதும் வந்து சேர....அவ முகம் பாத்து விரலை சொடுக்கி சொல்லிட்டு இருந்தேன்....

ஐயாம் சாரி....அந்த தேன் தொட்ட குரல்ல அவ குழைஞ்சு நெளிஞ்சு சொல்லுறதக் கேக்க கொடுத்து வச்சிருக்கணும்...

அவ்வளவு என்ன ஒரு பொண்ணுக்கு ஆணவம்...ஒரு ஆம்பளை கிட்ட பேசும் போது எப்படி பேசணும்ன்னு தெரியாம வளந்துருக்கா...சொல்லிக் கொடுப்பேன்ல்ல...

வேலை வெட்டி இல்லையா நீ கூப்பிட்டா வர்றதுக்குன்னு கேக்குற...அன்னிக்கு நீ போன் பண்ணி கூப்பிட்டன்னு தானே சனிக்கிழமைன்னு கூட பாக்கமா காலையிலே 8 மணிக்கு எல்லாம் ஆபிஸ் வாசல்ல வந்து நின்னோம்....எங்களுக்கு வேலை வெட்டி இல்லையா....

இப்படி எல்லாம் மனசுக்குள்ளே மாறி மாறி ஓடிட்டுருந்த மொத்த ரீலும் ஒரே கணத்துல்ல அறுந்து தொங்கிச்சு...என்ன ஆச்சுன்னு நான் முழுசா புரிஞ்சுக்கறதுக்குள்ளே..

யமஹா ஒரு பக்கம்...ஒரு பக்கம்ன்னு...சிதறி தெறிச்சுட்டுருந்தோம்...கண்ணை மூடி திறந்தப்போ எதோ ஒண்ணு பெருசா மொத்த பார்வையும் மூடிருச்சு... முகத்துல்ல வழிஞ்ச ரத்தத்தை கைல்ல லேசா தொட்ட மாதிரி இருந்துச்சு.....அப்படியே கண் எல்லாம் இருட்டிட்டு வந்துருச்சு...

அய்யோ யாரு பெத்தப் புள்ளயோ.... ஒரு குரல் லேசா காதுல்ல விழுந்துச்சு....அது ஒரு வயசானப் பாட்டி குரலாத் தான் இருக்கணும்...அதுக்கு மேல காதுல்லயும் எதுவும் விழல்ல

சில பேரு கும்பலா வந்து என்னைத் தொட்டு தூக்குற மாதிரி இருந்துச்சு...அந்த உணர்வு அடுத்த சில வினாடிகள்ல்ல கொஞ்சமா கொஞ்சமா குறைஞ்சு மொத்தமா ஒரு சூனியத்துக்குள்ளே நான் போயிட்டேன்...

சாதரணமாச் சொல்லணும்ன்னா வேகமா போன என் யமாஹாவும் நானும் ஒரு பள்ளத்துல்ல தடுமாறி நிலை சரிஞ்சு....விபத்துல்ல சிக்கிட்டோம்....

எத்தனை நாள்...எத்தனை வாரம் எதுவும் ஞாபகம் இல்ல....ஆஸ்பத்திரில்ல இருந்து இருக்கேன்...தலையிலே அடியாம்...ஆனாலும் காப்பாத்தி இருக்காங்க...கம்பெனி இன்சுரன் ஸ் உதவியிருக்கு...

அப்பா அம்மா டாம் மூணு பேரும் இருந்தாங்க....பேசணும்ன்னு நினைச்சு வாயைத் திறந்தா பேச்சு வர்றல்ல...சிரமப்படுத்திக்க வேணாம்ன்னு சொன்னாங்க...

"பைக்கை கொண்டு போய் அப்படி விட்டுருக்க....குடிச்சுருந்தியாக் கேட்டாங்க போலீஸ்ல்ல..அப்படி என்ன அவசரம் உனக்கு என்கிட்டக் கூட சொல்லாம எங்கே கிளம்புன..." டாம் கைல்ல ஆரஞ்சு ஜூஸ் கிளாஸ் எனக்கு குடுக்காம அவனே முழுசையும் குடிச்சுட்டு பேசிட்டே இருந்தான்

அம்மா அப்பா பாக்கவேக் கஷ்ட்டமா இருந்துச்சு...எதுவும் பேச முடியல்ல....அப்பா ஆதரவாத் தலையை வருடிட்டி எழுந்து வெளியே போனார்...அம்மா அழுதாங்க....

ரேடியோவைப் போடச் சொல்லி சைகை காமிச்சேன்....நேரங்கெட்ட நேரத்துல்ல எனக்கு பிடிச்ச பாட்டைப் போட்டான் சூரியன் எப் எம்ல்ல...

"நான் உள்ளே வரலாமா.....?" அந்த தேன் தொட்ட குரல்...அவளே தான்....

தலையைத் திருப்ப முடியாம அவ முகம் பாக்க சிரமப்பட்டேன்..

"தம்பி...எவ்வளவு வருசமாச்சு...ஆனாலும் நம்மளை எல்லாம் ஞாபகம் வச்சிருக்காப்பா...தேவதை மாதிரி வந்து உதவியிருக்காப்பா...ஆசுபத்திரில்ல இருந்த அஞ்சு வாரமும் தவறாம வந்து விசாரிச்சாப்பல்ல எல்லா விதத்துல்லயும் துணையா இருந்தாப்பா....ஆனா நீ தான் ஒரு வார்த்தையும் சொல்லவே இல்லப்பா"

அம்மா சொல்ல சொல்ல ஒண்ணும் புரியாம கண்ணை உருட்டுனேன்... சந்தன வாசம் அப்படியே காத்துல்ல தவழ்ந்து வந்து நாசியிலே நிரம்பி நின்னுச்சு....

அவ கிட்ட வந்துட்டா...சரசரன்னு பட்டு புடவை...லேசா ஒலி எழுப்புற கொலுசு....கொஞ்சமா குலுங்குற வளையோசை.முகத்துல்ல விழுந்து கத்தை முடியை ஒத்த விரல் வச்சு வழிச்சு அவ விசிறி விட்டதுல்ல நிலாவுல்ல பனித்துளி பட்டு தெறிச்சா எப்படி இருக்கும்ன்னு எனக்கு தெரிஞ்சு போச்சு...மிச்ச முடியையும் தள்ளிவிட்டு என் பக்கமா முகம் திருப்புனப்போ...ஒரு கணம் என் உயிர் என்னைவிட்டு போயேப் போச்சு....

ர ஞ் சனி.. சத்தம் வராமல் என் உதடு மட்டும் அசைஞ்ச அதே பொழுதுல்ல...

ஹாய்...ஆர்.பி....ஹியர்..... சிரிச்சுகிட்டே என்னைப் பாத்தா....

என்னம்மா பட்டுப் புடவை எல்லாம் கட்டிகிட்டு கல்யாண பொண்ணு மாதிரி அமர்களமா இருக்கே..." அம்மா கேட்டாங்க

ஆமா ஆன்ட்டீ கல்யாணம் தான்...அடுத்த மாசம் 26ஆம் தேதி....இதோ பத்திரிக்கை...கொடுத்துட்டு சாரையும் பாத்துட்டு போலாம்ன்னு தான் கோயில் போயிட்டு நேரா வர்றேன்...இந்தாங்க பிரசாதம்..."

அப்புறம் கல்யாண பத்திரிக்கை...கண்டிப்பா வரணும்....முக்கியமா சார் வரணும் அவர் வர்றல்ல எப்படி என் கல்யாணம் நடக்கும்" சிரிச்சிட்டே இருந்தா....

எத்தனை வருசம்....எவ்வளவு நாள்....மறுபடியும் உன்னை சந்திப்பேன்னு நான் நினைக்கவே இல்ல...அதுவும் இப்படி.....

ரேடியோவில் பாட்டு முடிஞ்சுது....என் மனசுல்ல பாட்டு மறுபடியும் முதல்ல இருந்து ஓட ஆரம்பிச்சது...

தொடரும்

மீண்டும் தென்கிழக்கு வாசமல்லி - 2

முன் கதைப் படிக்க...

"வரச் சொல்லி இந்நேரம் வனக்குயில் அழைத்தது வந்தேன்...."எஸ்பிபி எங்க நிலைமை தெரிஞ்ச மாதிரியே பொட்டிக்கடை ரேடியோவில்ல உருக்கமா பாடிட்டி இருந்தார் எதோ கமல் படத்து பாட்டுன்னு ஞாபகம் படம் சட்டுன்னு நினைப்பு வர்றல்ல
எங்கக் கால்ல சுத்தி கிடந்த பொகைஞ்ச சிகரெட் துண்டங்களும் பக்கத்துல்ல இருந்த சில காலி டீ கிளாஸ்களும் நாங்க அங்கே வந்து ரொம்ப நேரமான கதையை வர்றவன் போறவனுக்கு எல்லாம் தெள்ளத் தெளிவா வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டிட்டுருந்துச்சுன்னு சொல்லலாம்

டாம் என் மொகத்தை பாக்க முடியாம அந்த பக்கம் திரும்பி விரல் வீங்கி காயுற அளவுக்கு அவளுக்கு போனைப் போட்டுட்டு இருந்தான்...அவ போனை எடுக்கவே இல்ல போல...அந்தப் புண்ணியவதி போனை தொலைச்சிட்டாளோ இல்ல தொடர்புக்கு எல்லைக்கு வெளியே இருந்தாளோ தெரியல்ல..

இன்னொரு பாக்கெட் சிகரெட்டை வாங்கிட்டு டாமைக் காசு கொடுக்கச் சொல்லிட்டு ஒரு சிகரெட்ட எடுத்து பத்த வச்சு புகையைச் சரியா அவன் முகத்துல்லயே ஊதி என் கடுப்பை நெருப்பா அவன் மேல காண்பிச்சேன்

அவன் எதுவும் பேசாம தலையைக் குனிஞ்சுகிட்டான்...

"டேய் நல்லவனே......நான் கெட்ட வார்த்தை எல்லாம் பேசி ரொம்ப நாள் ஆச்சு.... சனிக்கிழமை அதுவுமா காலையிலே 8 மணிக்கு மீட்டிங்ன்னு இப்படி மார்கழி குளிர்ல்ல கிளப்பிட்டு வந்து ரோட்டோரமா நிக்க வச்சுருக்கியே உனக்கு இது நியாயம்ன்னு படுதா........ராத்திரி அடிச்ச சரக்கு மப்பு கூட இன்னும் முழுசா இறங்கல்ல.... தலை வலி வேற..... எங்கேஏஏஏஏஏடாஆஆ அவ..............." நான் அவ்வளவு நேரம் தேக்கி வச்சிருந்த மொத்த கோபமும்அந்த கடைசி வார்த்தையிலே ரொம்ப அசிங்கமா வந்து தெறிச்சு விழுந்துச்சு. படிக்கறவங்க நாகரீகம் கருதி தணிக்கை செஞ்சுட்டு கதையைத் தொடருறேன்

ஆனாலும் எனக்கு கோவம் அடங்கல்ல...

"மாப்பு ப்ரியா இப்படி பண்ணமாட்டாடா...ரொம்ப நல்ல பொண்ணுடா எதோ காரணம் இருக்கும்...கண்டிப்பாக் காரணம் இருக்கும்..." டாமின் எந்த சமாதானமும் என்னைச் சாந்தப்படுத்துற மாதிரி இல்ல

"பொண்ணு நல்லா இருக்கலாம் ஆனா நல்லவளா இருப்பாளான்னு யாருக்குடா தெரியும்....இங்கே பாரு இப்போ உனக்கு பிரியா போதை எனக்கு நைட் நீ பிரீயா வாங்கி கொடுத்த சரக்கோட மிச்ச போதை...தலையை வலி பின்னி சடைப் போடுது...இன்னும் கொஞ்ச நேரம் நான் இங்கே இருந்தா உன்னய அடிச்சு கொன்னாலும் கொன்னுபுடுவேன்.... வில்லங்கமாயிரும்...நான் கிளம்புறேன் பாஸ்...நீ வரும்ன்னு வா இல்லன்னு வந்து சேரு"

மாப்ளே ஆனது ஆச்சு இன்னும் கொஞ்ச நேரம்டா.... டாம் கெஞ்சலாக இழுத்தான்

அவன் கெஞ்சல் சத்தம் என் வண்டியின் உறுமல் சத்தத்தில் கரைஞ்சே போச்சு.. திரும்பி பாக்காமல் வண்டியை விரட்டிட்டு வீடு போய் சேந்தேன்..சேந்தோம்...

சனி நீராடலின் மிச்ச சடங்கை எல்லாம் ஞாயித்துகிழமை ரூம்ல்லயே யார் கம்பெனியும் இல்லாமலே முடிச்சுட்டு படுத்தேன். டாம் எங்கேயோ போனான் எப்போவோ வந்தான். என்கிட்ட எதுவும் பேசல்ல நானும் எதுவும் கேக்கற நிலையிலே இல்ல..

.திங்கட்கிழமை காலையில்ல ஒரு மிதமான தலைவலியோட எந்தரிச்சி இனி என்ன ஆனாலும் ஞாயித்து கிழமை குடிக்கக்கூடாதுடா சாமின்னு எனக்கு நானே சொல்லும் போது மணி எட்டரை

வழக்கத்தை விட அவசரமா கிளம்ப வேண்டியதாப் போச்சு. நம்ம பாசக்கார கோபு சேட்டன் கடை ஸ்ட்ராங்க் டீயும் ஒரு சிகரெட்டும் காலை மட்டுமே டிபனா ஆக்கிட்டு ஆபிஸ் சீட்டுல்ல வந்து உட்காரும் போது மணி ஒன்பதே முக்காலை ஒரே தாண்டா தாண்டிட்டு இருந்துச்சு

பக்கத்து சீட் நாணா (நாராயணனின் சுருக்கம்) பெரிய சைஸ் லட்டு நெய் முறுக்குன்னு எடுத்து எனக்கு முன்னாடி நீட்டினான்.காலி வயிறு...நெய் முறுக்கு வாசம்ன்னு அப்படியே ஒரு தூக்கு தூக்குச்சு பாருங்க...

"என்ன நாணா...வீக் என்ட் வெங்கி கூட மீட்டிங்கா... திருப்பதி போயிருந்தியா.. வெங்கி என்னச் சொல்லுறார் டீலா நோ டீலா..வத்சலா மேட்டர் ஓர்க் அவுட் ஆயிடுமா..."

பாஸ் இது திருப்பதி முறுக்கு இல்ல..திருச்சி ஸ்பெசல்...நம்ம பிரியாக்கு நிச்சயம் ஆயிடுத்தாம்...அந்த பலகாரம் தான் இது..."

"ஆம்பளையா இன்னொரு ஆம்பளையோட கஷ்ட்டத்துல்ல லட்டு முறுக்குன்னு சாப்பிட்டு சந்தோசப்படுறது தப்பு தான்...ஆனா என்ன பண்ண இவங்க எல்லாம் திருந்தவாப் போறானுங்க கல்யாணம் கட்டிகிட்டு நாசமாத் தான் போவானுங்க...சரி நாணா இன்னொரு லட்டு கொடு...கொண்டாடு..." லட்டை உடைத்து வாயிலே போட்டுகிட்டேன்

"பாஸ் தப்பாப் பேசுறீங்க... பிரியா மாதிரி ஒரு பொண்ணு கிடைக்க எந்த பையனும் கொடுத்து வச்சிருக்கணும்..அவ்வளவு நல்ல பொண்ணு பாஸ் பிரியா"

"அடேய் நாணா ஒரு முறுக்குக்கு இவ்வோளோ பேசுறது கொஞ்சம் அதிகம்டா.... இவ்வளோ வாசிக்குற" முறுக்கை முழுசாய் சாப்பிட்டு முடித்து விட்டு கைத்துடைக்க எதாவது பேப்பர் கிடைக்குமான்னு தேடினேன்.

"பாஸ் யாரையாவது எப்போவாது அப்படியே பைத்தியம் பிடிச்சாப்புல்ல லவ் பண்ணியிருக்கீங்களா ...."

" நாணா பைத்தியம் பிடிக்கணும்ன்னா தான்ப்பா லவ் பண்ணணும்...இன்னொன்னு கேளு மைன்ட்ல்ல வச்சுக்கோ லவ்க்கு நோ கிராமர், பையன் பொண்ணு கிட்ட தேடுறது ஒன்லி கிளாமர்... பொண்ணு பையன் கிட்ட பாக்குறது டாலர் ...பொண்ணு சொல்லனும் எஸ்... பையன் அடிக்கணும் கிஸ்.... பைக்கோ காரோ பிக் அப்.... லாங் ட்ரைவ்ல்ல டேக் ஆப்... ஆடி முடிஞ்சப் பிறகு ப்ரேக் அப்...இது தான் நாணா லவ்வோட நிரந்தர லாஜிக்கு "

"பாஸ்....இதையும் தாண்டி காதல் இருக்கு பாஸ்....அதை எப்படி சொல்லி உங்களுக்கு புரியவைப்பேன்"

"சிம்பிள் நாணா வீக் என்ட் வீட்டுல்ல பார்ட்டி வச்சுருவோம்... விடிய விடிய எனக்கு புரிய வை நாணா...இன்னொன்னு கேளு மைன்ட்ல்ல வச்சுக்கோ ஏத்திகிட்டே பிறகு ஒலகத்துல்ல புரியாத விசயம்ன்னே ஒண்ணும் கிடையாது நாணா பிரியாவையும் புரிஞ்சுக்குவோம் அப்படியே. அவளைப் பாத்தா வரும்ன்னு சொன்னீயே அந்தக் காதலையும் புரிஞ்சுக்குவோம்"

"ஹலோ சர்...அதை எல்லாம் அப்புறம் புரிஞ்சுக்கோங்க...இப்போ இதோ நான் அனுப்புற பிசினெஸ் ரிக்கொயர்மென்ட்டை முதல்ல தெளிவாப் படிச்சு புரிஞ்சுக்கோங்க டெஸ்டிங் ஒழுங்காப் பண்ணலாம்"

நாணா எதுக்கு திடீருன்னு லேடீஸ் வாய்ஸ்ல்ல பேசுறான்னு குழம்புனாலும் டக்குன்னு புரிஞ்சுப் போச்சு குரல் அடுத்த கேபின்ல்ல இருந்து தான் வந்துச்சுன்னு ஐஸ் கிரீமை உருக்கி காதுல்ல ஊத்துன்னா ஜில்லுன்னு இனிப்பா இருக்குமா என்ன ...சம்பந்தம் இல்லாமல் எனோ அந்த நிமிசம் அப்படி ஒரு யோசனை எனக்குள்ளே வந்துப் போச்சு...காரணம் அந்த குரல்....அந்த பொண்ணோட குரல்...என்னை நானே உலுக்கிட்டு மெயில் பாக்ஸை திறந்தேன்...ஒன் அன்ரெட் மெயில் .....அனுப்புனது.....ரஞ்சனி பிரியதர்ஷிணி

நாணா நமுட்டுச் சிரிப்பு சிரித்தான்.

சரியா பத்தே வினாடியிலே கம்யூனிகேட்டரில் ஒரு சேர்க்கை விண்ணப்பம் வந்தது... அவளே தான் ரஞ்சனிப்ரியதர்ஷினி...

Please have a better understanding of things around you....I mean be sure of the project requirements...best of luck....reach me in case you are struck.....அப்புறம் மூணு புள்ளி

அப்பவே புரிஞ்சுப் போச்சு...அவளுக்கும் எனக்கும் ஆக போறதுல்லன்னு... ஒத்த வரியிலே எவ்வளவு பொடி வச்சு அடிச்சிருக்கா....

மிஸ் ரஞ்சனி பிரியதர்ஷினி நீ யாரா இருந்தாலும் சரி எவ்வளவு பெரிய ஆளா இருந்தாலும் சரி... என்னைச் சந்திச்சு வம்பிழுத்த பிறகு உன் வாழ்க்கை அப்படியே இருக்கப் போறதில்ல.....உன்னை எனக்கு பிடிக்கல்ல...அவ்வளவு தான்....

டாய்லெட்ல்ல எவன்டா இவ்வளவு சத்தமா விசில் அடிக்குறது....யார் குரல்ன்னு தெரியல்ல..நான் கண்டுக்காமல் இன்னும் சத்தமாக தென்கிழக்கு வாசமல்லி பாடலை விசிலடித்த படி வேலையை முடிச்சுட்டு ஜிப்பை ஏத்தி விட்டேன்...

தொடரும்

மீண்டும் தென்கிழக்கு வாசமல்லி - 1

TO LOVE AND TO BE LOVED ARE GOD'S MOST VALUED GIFTS TO A MAN என்னையுமறியாமல் என் உதடுகள் முணுமுணுத்தன..

(தென்கிழக்கு வாசமல்லி இப்பகுதி இத்தோடு முடிகிறது....மீண்டும் என் வாழ்க்கையில் இந்த மல்லி வாசம் வீசியது.. வேறொரு சூழலில் வேறொரு சந்தர்ப்பத்தில் சமயம் கிடைக்கும் போது அதைப் பற்றி பகிர்ந்து கொள்கிறேன்..

அப்போ சொன்னப் படி இப்போ திரும்பவும் என் கதையை உங்க கிட்டச் சொல்ல வந்துட்டேன்....

வாழ்க்கையிலே காதல்ங்கறது ஒரு சுகமான அனுபவம்ங்கறதை அனுபவிச்சவங்க மட்டுமில்ல அனுபவிக்காதவங்களும் தங்களோட வாழ்க்கையின் எதாவது ஒரு காலக்கட்டத்துல்ல ஒத்துக்குற ஒரு உண்மை... முதல் காதல்ங்கறது தீ மாதிரி....அணைஞ்சுப் போனாலும் மனசுக்குள்ளே எங்கேயோ இன்னும் புகைஞ்சுகிட்டே தான் இருக்கும்...

என்னோட முதல் காதலின் முகவரி...ரஞ்சனி....ரஞ்சனி பிரியதர்ஷனி...

ரஞ்சனியை திரும்பவும் சந்திப்பேன்னு நினைக்காத ஒரு பொழுதுல்ல சந்திச்சேன்....ரஞ்சனியை திருநெல்வேலியில்ல சந்திச்சப் பிறகு மூணு மாசத்துல்ல கல்லூரி படிப்பை முடிச்சேன்...அப்புறம் சென்னையிலே கொஞ்ச நாள் தங்கி என்னஎன்னமோ கம்ப்யூட்டர் கோர்ஸ் எல்லாம் படிச்சேன்.... சினிமா...தம்...தண்ணி...நட்பு நாட்கள் வேகமாக் கரைஞ்சுது..

ஒரு ஆறு மாசத்துல்ல நட்பு எல்லாம் நகர்ந்துப் போயிட்டாங்க....தனியா இருக்கும் போது தான் வாழ்க்கைப் புரிஞ்சுது....அந்தப் புரிதலின் விளைவா பெங்களூர்ல்ல ஒரு சின்ன கம்பெனியிலே வேலையும் தேடிகிட்டேன்....சொந்த சம்பாத்தியம்...பெங்களூர் மயக்கம்...சுகமாப் போச்சு வாழ்க்கை...

ஊர்ல்ல பாவாடைத் தாவணி...தொள தொள சுடிதார்..அதுல்லயும் அப்போ அப்போ அவசியமே இல்லாமல் துப்பட்டாவை சரி செய்யும் நம்ம ஊர் பிகர்களைப் பார்த்து பார்த்து பூத்துப் போன கண்களுக்கு..

இழுத்து வைத்து கண்காட்சி விருந்து வைக்கும் கொலு பொம்மைகளாய் இருந்தாங்க பெங்களூர் பெண்கள்...

அந்த சிற்றிடை என்ன... சிலுசிலு நடை என்ன.... சின்ன சின்ன உடை என்ன.... ஒய்யாரமென்ன.. ஒப்பனை என்ன...குதிரை வால் கொண்டை என்ன.... காற்றில் பறக்கும் மேகம் மாதிரி குழல் என்ன...அய்யோ அய்யோ.... வாலிப வயசு கூத்துக் கட்டியது பெங்களூர் நகரத்து எம்.ஜி.சாலையிலும்...பிரிகேட் சாலையிலும்.... அஞ்சு வருசம் ஓடிப் போச்சு....

கூட இருந்தவன் எல்லாம் எச் 1..எல் 1அப்படின்னு விசாவை வாங்கிட்டு புஷ்க்கு மாப்பிள்ளையாகிட்டு தான் இந்தியா திரும்புவோம்ன்னு சபதமடிச்சுட்டு பிளைட் ஏறிகிட்டு இருந்தாங்க...புஷ்க்கு இரண்டு பொம்பளை பிள்ளைங்கற விசயம் எனக்குத் தெரிய வரும் போது ஒபாமாவே பதவிக்கு வந்துட்டார்...என்னச் செய்ய நான் அவ்வளவு லேட்

டாலர் தேசத்துக் கனவுகள் எல்லாம் மெதுவா எனக்குள்ளே துளிர் விட ஆரம்பிச்ச நேரத்துல்ல நண்பன் ஒருத்தன் ரெபர் பண்ணக் கம்பெனி தான் வினாடிக்ஸ்...சென்னைக்கு அஞ்சு வருசம் கழிச்சு திரும்பி வந்தேன்....

இன்டர்வியூ எல்லாம் என்னமோ சும்மா சுமாராத் தான் இருந்துச்சு.... எடுத்தவருக்கு மதுரை பக்கம்...அவர் பொண்டாட்டிக்கு திருநெல்வேலியாம்.... ஊரைப் பத்தி அக்கறையா விசாரிச்சார்...டெஸ்டிங் பத்திக் கேட்டதை விட மஸ்கோத் அல்வா டேஸ்டிங் பத்தி நிறைய டிஸ்கஸ் பண்ணுனோம்...அப்புறம் என்ன யூ ஆர் அப்பாயிண்டட்ன்னு சொல்லி கூப்பிட்டு விட்டாங்க... திருவான்மீயூர்ல்ல பீச் பக்கம் ஒரு பிளாட்ல்ல தங்கலுக்கு ஏற்பாடு பண்ணிகிட்டேன்...

குளுகுளு பெங்களூர் போய் கும்மிட்டி அடுப்பு சென்னைவாசம் ஆரம்பிச்சது....

ஒரு ஆறு மாசத்துக்குள்ளே அர்கான்சஸ் பக்கம் எதோ ஒரு புராஜக்ட் வருது...வந்த உடனே உனக்கு டிக்கெட் போட்டுரலாம்...இப்போதைக்கு விசா எடுத்து வச்சுக்கோன்னு சொல்லி கம்பெனிக்குள்ளே சிவப்பு கம்பளம் விரிச்சு நம்மளை உள்ளே எடுத்தாங்க....

டாம்...இந்த பகுதியிலே ஒரு முக்கியமான கேரக்டர்...இவனைப் பத்தி இப்போ நீங்க கண்டிப்பாத் தெரிஞ்சுக்கணும்... என் ரூம் பேட்...என் பைக் டிரைவர்.... என் லஞ்சு கம்பெனியன்....டீ டைம் மேட்...இப்படி எனக்கும் இவனுக்குமான பந்தத்துல்ல இவனுக்கு பல முகங்கள்..

டாம்கிட்டே ஒரே ஒரு கெட்டப் பழக்கம் தான்...

பாக்குற எல்லாப் பொண்ணுங்க மேலயும் சட்டுன்னு காதல் வயப்பட்டுருவான்.... கவிதை.... கிப்ட்ன்னு கண்டப்படி பீல் ஆகிடுவான்.... ஆனாப் பாருங்க அவனோட எந்தக் காதலும் எங்க ரூம் வாசல்ல தாண்டுனதே இல்ல....

காலையிலே பாப்பான்... மத்தியானமே காதலிக்க ரெடி ஆயிடுவான்... சாயங்காலம் எல்லாம் கவிதை எழுதுவான்... ராத்திரி கவிதைக்கு எல்லாம் மெட்டுக் கட்டி சரக்கு கலந்து கட்டைக் குரல்ல கச்சேரியே வைப்பான்...

இது எல்லாம் விடிஞ்சு அடுத்த நாள் வேலைக்கு பஸ் ஏற நிக்குற ஸ்டாப்ல்ல இன்னொரு பொண்ணைப் பாக்குற வரைக்கும் தான்...ஸ்டாப்ல்ல பொண்ணு இல்லன்னா பஸ்ல்லயாவது கண்டிப்பா அவன் காதலுக்கு யாராவது இலக்கு ஆயிருவாங்க...

சுருக்கமாச் சொன்னா டாம் ஒரு அமுக்கமான காதல் மன்னன்..... நல்ல பையன்... சொந்த ஊர் திண்டுக்கல் பக்கம்.... ஞாயித்துக் கிழமை ஆச்சுன்னா கண்டிப்பா சர்ச்சுக்குப் போயிடுவான்... சர்ச்சுல்ல மட்டும் அவன் காதல் கண்ணை ஆப் பண்ணிருவான்..டாம்க்கு கடவுள் நம்பிக்கை ரொம்ப அதிகம்...

ஒரு நவம்பர் மாத மத்தியான பொழுதுல்ல வானம் லேசா இருட்டி கொஞ்சமே கொஞ்சமா சாரல் தெளிச்சுட்டு இருந்துச்சு.. ஜன்னல் வழியா சென்னையின் சாலைகள் சலவைக்கு போட்ட மாதிரி பளிச்சென போக்குவரத்து அதிகம் இல்லாமல் காட்சியளிச்சுது... மீட்டிங் ரூம்ல்ல மேனேஜர் முரளி புது புராஜக்ட் பத்தி விரிவா விளக்கிட்டு இருந்தார்..புத்தி மீட்டிங்ல்ல ஒரளவுக்கு கலந்துகிட்டாலும் மனசு என்னமோ மழை வாசத்தை வாங்கி உள்ளுக்குள்ளே நிரப்புற வேலையில்ல ரொம்ப தீவிரமா ஈடுபட்டுகிட்டு இருந்துச்சு...

அந்த புராஜக்ட்ல்ல அப்படி இப்படி தேத்தி ஒரு மூணு நாலு ஆன்சைட் பொசிஷன் இருக்கும்ன்னு பரவலாப் பேசிகிட்டாங்க...போட்டியும் ரொம்ப பலமாவே இருக்கும்ன்னு தெரிஞ்சுப் போச்சு...

ம்ம்ம் வழக்கம் போல ஆண்டவன் மேல பாரத்தைப் போட்டுட்டு...நீ அனுப்புனா அனுப்பு ராசா.... அதுக்காக உயரதிகாரி சிகரெட்டுக்கு லைட்டர் பத்த வைக்கிறது...சீட்டுக்கு என் கர்சீப்பால்ல ஓட்டடை அடிக்குறது.. இப்படி வகை வகையா எல்லாம் நமக்கு வேலை பாக்க முடியாது ..அப்படின்னு நான் அசால்ட்டா உக்காந்துட்டேன்....

நம்ம பைய டாம் பேர் லிஸ்ட்ல்ல இருந்துச்சு பயபுள்ள விசா இன்டர்வியூல்ல வெக்கம் இல்லாம வெள்ளைக்காரியை ஓவரா சைட் அடிச்சதுல்ல கேள்வியை கோட்டை விட்டு விசா கிடைக்காம கேட்டுக்கு வெளியே வந்து நின்னுட்டான்.... இப்படித் தான் டாமோட அமெரிக்கா கனவு அண்ணா சாலை அமெரிக்கன் எம்பசி வாசல்ல அனாதையாக் கிடந்து கதறி செத்துப் போச்சு.

சரக்கு போட்ட ஒரு பின்னிரவு பொழுதில்...

மாப்பு...நம்ம புராஜக்ட்க்கு புதுசா ஒரு பிசினஸ் அனலிஸ்ட் வர்றாடா...அவ இந்த புராஜக்ட்க்கு தான் புதுசு... ஆனா எனக்கு ஏற்கனவே பழக்கம்...மச்சி இந்த ஒருத்திக் கூட மட்டுமே காதல் வரும்ன்னு சொல்லுவாங்க தெரியுமா....அப்படி ஒரு காதல் எனக்கும் வந்துச்சு மச்சி...இவ மேல.....

எனக்கு சிரிப்பு தாங்கல்ல..சிரிச்சுட்டேன்...

சிரிக்காதே நண்பா...சத்யமாக் குடிச்சுட்டு போதையில்ல உளர்றேன்னு மட்டும் நினைக்காதேடா....இவ மாதிரி ஒரு பொண்ணு மட்டும் லைப்ல்ல கிடைச்சுட்டா போதும்டா...சனியன் புடிச்ச இந்த சரக்கு எல்லாம் சரவுண்டிங் ஏரியாவில்லேயே இருக்க முடியாதுடா...அப்படி ஒரு போதை வரும் மச்சி அவளைப் பாத்தா.... அம்மா அப்பா... அண்ணன்... தம்பி ...ஊர் உலகம்... எதுவும் தேவையில்ல... அவ சிரிப்பா பாரு ஒரு சிரிப்பு ...அந்த சிரிப்பு மட்டும் போதும்ன்னு தோணும்டா....
டாம் அப்படியே எழும்பி போய் வாட்டர் டேங்க் மேல ஏறி நின்னுகிட்டான்....

கையிலே பீர் பாட்டில் இரண்டு கையையும் வானத்தை நோக்கி தூக்கிட்டான்.... "அந்த கடவுள் ரொம்ப நல்லவர்டா....எனக்கு எல்லாமே கொடுத்துருக்கார்டா.... ரொம்ப சுமாரான படிப்பு தான் எனக்கு...ஆனா நல்ல அப்பா அம்மா....பாசமான ஒரு தங்கச்சி..... இதோ ஒரு நல்ல வேலை... யு எஸ் விசா போனாலும் யுகே விசா... இப்படின்னு எந்த குறையும் வைக்கல்ல...சர்ச்க்கு கூட எல்லா சன்டேயும் அவருக்கு தேங்க்ஸ் ஜீசஸ் அப்படின்னு மரியாதை நிமித்தமா நேர்ல்ல போய் சொல்லிட்டு வருவேன்... எந்த வேண்டுதல் லிஸ்டும் கொடுக்கறது இல்ல..ஒன்லி தேங்க்ஸ் மட்டும் தான்....ஆனா இவளைப் பாத்தப் பிறகு தான் ஜீசஸ் கிட்டயே கோரிக்கை மனு வைக்க ஆரம்பிச்சேன்....எதுவும் வேணாம்...வாழ்க்கை பூரா இவ என் கூட இருக்கணும்... இவளோட நேசம் எனக்கு வேணும்...ப்ளீஸ் ஜீசஸ்ன்னு கதற வச்சிட்டாடா என்னை.....அவ நாளைக்கு வர்றா.....அதுவும் நம்ம புராஜக்ட்க்கு.... செம க்யூட்..செம ஸ்மார்ட்........அவக் கூட மூணு வருசம் வேலை பாத்துட்டேன்....ஆனா வாய் திறந்து என் மனசுல்ல இருக்க விஷயத்தை என்னாலே சொல்ல முடியல்ல.... இது வரைக்கும் யார் கிட்டயும் சொன்னது இல்ல...உன் கிட்டத் தான் சொல்லுறேன் "அப்படின்ன்னு கொக்கி போட்டு நிறுத்துனான்....

டாம் தென்னை மரத்துக்கு புடவை கட்டுனாலும் நின்னு நிதானமா சைட் அடிக்க ட்ரை பண்ணுர பையன். எனக்கு அப்பவும் அவன் தண்ணி அடிச்சிட்டு சவுண்ட் விடுறதா தான் எனக்கு மனசுக்குப் பட்டுச்சு...நான் பதில் எதுவும் சொல்லல்ல..அவனைப் பேச விட்டுட்டு கேட்டுகிட்டே இருந்தேன்..

"மாப்பி...இந்த வாட்டி கண்டிப்பா சொல்லுறேன்டா...இந்த புராஜக்ட் முடியறதுக்குள்ளே சொல்லுறேன்.... நீ என் கூட இருக்கணும்... இருப்பே..சரியா..." அட பாவி என் பதிலையும் அவனே சேர்த்துச் சொல்லிட்டு ஆட்டத்துல்ல என்னை அம்பையரா நிறுத்திட்டு கிளம்பிட்டான் டாம்...

அப்போ அவன் மொபைல் அலறிச்சு....டாம் மொபைலோட ரிங் டோன் வந்து வருவீயா...வரமாட்டீயா...நீ வர்றல்லன்னா உன் பேச்சு கா கா கா.... அப்படி அடிச்சித் தான் நான் கேட்டுருக்கேன்...மேனேஜருக்குன்னு மட்டும்....நம்ம கவுண்டரோட மிக பேமசான இந்தியன் படத்து டயலாக்...."திஸ் ஆபிசர்ர்ர்ர்ர் பன்னி செல்வம் " ரிங் டோனா செட் பண்ணியிருப்பான்... இது என்ன புது டோன்....மொபைலை எடுக்க பரபரப்பா டேங்க்ல்ல இருந்து குதிச்சு ஓடுனான்....


ரிங் டோன் இப்போ நல்லாவே கேட்டுச்சு....."ஏரிக்கரை பூங்காற்றே நீ போற வழி தென்கிழக்கோ...தென்கிழக்கு வாசமல்லி என்னத் தேடி ஒரு தூது செல்ல....."குத்து மதிப்பா வரிகள் ஞாபகம் இருந்துச்சு...சில பாட்டு வரி மறந்து போனாலும் அந்த ராகத்துக்குப் பின்னாடி ஒண்ணு சேர அணிவகுக்கும் நினைவுகளால்ல கேக்குற சுகத்தைக் கூட்டிரும்....

அவன் போனை எடுத்து 1000 வாட்ஸ் பிரகாசத்தோடப் பேச ஆரம்பிச்சுட்டான்... எனக்கு அப்படியே பழைய ஞாபகம் எல்லாம் வர ஆரம்பிச்சு மனசு அப்படியே தாமிரபரணி கரை வரைக்கும் ஒரு வாக் போயிட்டு ரிட்டன் ஆச்சு.....சரியா அந்த நேரத்துல்ல டாம் போனை என் முன்னாடி நீட்டுனான்....

ப்ரியாடா...நம்ம பிசினஸ் அனலிஸ்ட் நான் சொல்லல்ல....உன் கூட பேசணுமாம்.... ஒரு கணம் என்னை என் நினைவுகளில் இருந்து விடுவிச்சுகிட்டு போனை வாங்கி காதுல்ல வச்சேன்....

ஹலோ....மறுமுனையில் இருந்து குரல் கேட்டப் பிறகே நான் ஹலோ சொன்னேன்..

"நான் ப்ரியா..சாரி இந்த நேரத்துல்ல உங்களை டிஸ்டர்ப் பண்ணுறேன்....டாம் சொன்னார்..நீங்க தான் நம்ம புராஜக்ட டெஸ்ட் லீட்ன்னு....ஆக்சுவலி நான் இப்போ ஏர்போர்ட்ல்ல தான் இருக்கேன்...அங்கே இருந்து தான் பேசுறேன்.... பிசினஸ் இன்புட்ஸ்க்கா டெஸ்டிங் டீம் வெயிட் பண்ணுதுன்னு சொன்னாங்க.. சோ நாளைக்கு கேன் வீ ஹேவ் எ மீட்டிங். பை எயிட்....ரொம்ப சீக்கிரம்ன்னு தெரியுது...பட் ஒரு சின்ன ஹெல்ப்பா கேக்குறேன்...எங்க வீட்டுல்ல நாளைக்கு ஒரு சின்ன பங்க்ஷன் இருக்கு நாலு மணிக்கு...சோ சீக்கிரம் வந்து மீட்டீங் முடிச்சிட்டு நான் கிளம்பிடுவேன்....ஹோப் யூ டோன்ட் மைன்ட்...." அப்படி ஒரு மெல்லிய வாய்ஸ்ல்ல கேட்டா யார் தான் மைன்ட் பண்ணுவா

"பிசினெஸ் கிளாரிபிக்கேஷன் ஸ் எல்லாம் ஒரு வேர்ட் டாக்குமெண்ட்டா போட்டு எனக்கு மெயில் பண்ணீட்டிங்கன்னா..நானும் மீட்டிங்க்கு பிரிப்பேர்டா வந்துருவேன்... டாம் நோஸ் மை மெயில் ஐடி...சாரி அகெய்ன் பார் டிஸ்டர்பிங் யூ கைஸ்....கேர்ரி ஆன் வித் யுவர் டிரிங்க்ஸ் குட் நைட்...." சொல்லிட்டு போனை வச்சுட்டா...

"டேய்..என்னடா போன் எல்லாம் ஒரே மல்லி வாசம்....."

"ம்ம்ம்கூம் அதுவா பேச்சு சுவாரஸ்யத்துல்ல உன் ஜாஸ்மின் சென்ட் பாட்டிலை தட்டி விட்டுட்டேன்...அது போன்ல்ல சிதறி தெறிச்சுப் போச்சுடா...ஐயாம் சாரிடா...." டாம் கால்கள் தரையில் இருந்தது...பார்வையோ பரத்தில் இருந்தது....

"டாம் அந்த பொண்ணு மெயில் ஐடி சொல்லுடா...." டாம் மீண்டும் வாட்டர் டேங்க் மேல ஏறி உக்காந்துகிட்டு வானம் பாத்துட்டு இருந்தான்..என் கேள்வி காதுல்ல விழுந்துச்சோ என்னவோ

ரொம்ப நாளைக்கு பிறகு மீண்டும் என் விருப்ப பாடலை முணுமுணுத்தப் படி நான் படியிறங்கிப் போனேன்...


ரஞ்சனி ப்ரியதர்ஷினி டாட் சூரியராமன் @ வினாடிக்ஸ் டாட் காம்.....டாமின் குரல் நான் படியிறங்கும் போது என் காதில் விழுந்தது.

தொடரும்

பனி தேசத்துப் பக்கங்கள்

விரல்கள் உறையும் வினாடிககளில்
ஆறாவது விரலின் புகையினோடு பரவும் எதோ நினைவுகள்
ஜன்னல் கண்ணாடிகளில் வழிந்தோடும் ஈரத் துளிக் கோலங்கள்
விழி முனைகளில் உதிர்ந்து விழும் கனவுகளின் மிச்சங்கள்
இலைத் தொலைத்த மரங்கள் கருகி தொங்கும் கிளைகள்
இதயச் சுவர்களில் மெல்ல படியும் வெறுமையின் எச்சங்கள்
வீதியோரம் வெளிறிய புற்செடிகளின் நடனங்கள்
தூரச் சூரியனின் கதகதப்பு தேடும் தேகத்தின் தாகங்கள்
இணைத் தேடும் பறவையின் காதல் பரபரப்பு
இனம் புரியாத எதோ ஒரு பரிதவிப்பு
அந்தியில் பூக்கும் பனிதேசத்து வானம்
மனதோரம் அழுத்தும் ஒரு வித பாரம்
மேகம் போர்த்திய விண்வெளி
தூக்கம் கலைந்த பின்னிரவு
கட்டியணைத்து காமம் தெளிக்கும் குளிர்
கசங்கிய போர்வைக்குள் தீயென தகிக்கும் தனிமை
முத்தமிட்டு மோகம் விதைக்கும் பனிக்காற்று
தொட்டு விடும் தூரத்தில் என் ஆசைகள்
சில்லென சில்லென பனிமழை....
இன்னொரு இரவு....இன்னும் நீளுகிறது....
பனித்தேசத்தின் பக்கங்கள் கையொப்பம் கேட்க...
வெற்று தாளாய் இந்தப் பக்கமும் புரண்டு ஓடுகிறது...

தென்கிழக்கு வாசமல்லி - 5

தென்கிழக்கு வாசமல்லி - 4

மழை எல்லாம் ஓய்ஞ்சுப் போய் இரண்டு வாரம் முடிஞ்சு போச்சு... கல்லூரி திறக்க ஒரு வாரம் இருந்துச்சு..வீட்டை விட்டு வெளியேவே வர்றல்ல... வியாழக்கிழமை சாயந்திரம் வீட்டு வாசல்ல சைக்கிள் மணி சத்தம் கேட்டு ஜன்னல் வழியாப் பாத்தேன்..அங்கே வைத்தி நின்னுகிட்டு இருந்தான்...

அடுத்த பத்தாவது நிமிசம் வைத்தி சைக்கிளை வேகமா மிதிக்க நான் பின்னாடி உக்காந்து இருக்க..கிரவுண்ட் பக்கம் போய் சேர்ந்தோம்... வைத்தி பாக்கெட்டில் இருந்து எடுத்து பத்த வச்ச சிகரெட்டை ஒரு இழுப்பு இழுத்துட்டு என் கிட்ட கொடுத்தான்..நானும் என் பங்குக்கு நிதானமா ஒரு இழுப்பு இழுத்தேன்...

"நாளைக்கு தலைவர் படம் ரிலீஸ்...டிக்கெட் சொல்லிட்டேன்...காலையிலே 11 மணி ஷோ....நீ இல்லாம இப்போ வரைக்கும் தலைவர் படம் மொத நாள் மொத ஷோ நான் பாத்தது கிடையாது...."

"பேனர் எல்லாம் சொல்லியாச்சா...?"

"ம்ம் சொல்லியாச்சு..ஸ்டார் கட்டுறான்வ நம்ம பையல்வ...பாளையங்கோட்டை பாயும் புலி மன்றம்ன்னா சும்மாவே...அதிர விடணும்ல்லா"

மாத்தி மாத்தி சிகரெட்டை இழுத்து விட்டதுல்ல புகையோடச் சேந்து உள்ளுக்கு இருந்த பகையும் வெளியே போயிருச்சு...மனசு லேசான மாதிரி இருந்துச்சு...நிலா நடு வானத்துக்கு வர்ற வரைக்கும் வைத்தியும் நானும் ஊர் சுத்தித் திரிஞ்சோம்...சூடா ஒரு டீயை போட்டுட்டு அப்படியே பேரின்ப விலாஸ் தியேட்டர்ல்ல போய் தோரணம் கட்டுற அழகை எல்லாம் பாத்து ரசிச்சுட்டே நின்னோம்....தலைவர் பட ரிலீஸ்ன்னா தமிழ்நாட்டுக்கே திருவிழாவாச்சே... திருநெல்வேலி சீமை மட்டும் சும்மாவா என்னா...

போஸ்ட்டரில் தலைவர் வேட்டி சட்டை நெத்தியில் பட்டை கழுத்தில் உத்திராச்சக் கொட்டை எனப் பட்டயக் கிளப்பிகிட்டு இருந்தார்...

நானும் சரி வைத்தியும் சரி மறந்து கூட அவளைப் பத்தி அதுவரைக்கும் ஒரு வார்த்தைக் கூட பேசல்ல...நான் ரொம்ப கவனமா இருந்தேன்...வைத்தி என்னை விட கவனமா இருந்தான்...ஒரு கட்டத்துல்ல எல்லாத்தையும் பேசி தீத்துட்டு என்னப் பேசுறதுன்னு புரியாம வைத்தியும் நானும் ஆளுக்கு ஒரு புறம் நிலாவைப் பாக்க ஆரம்பிச்சோம்...

"அந்த நிலா...நம்மளைப் பாக்குதுடா வைத்தி...." நான் தான் முதல்ல பேச ஆரம்பிச்சேன்...

"இல்லலே...அந்த நிலா உன்னியத் தான் பாக்குது... அதுக்கு நான் இருக்கதே தெரியாதுல்ல" வைத்தி சொன்ன பதில் எனக்கு சட்டுன்னு பிடிபடல்ல..

"எலேய் வைத்தி...நிலாவுல்ல இருக்க கறை உன் கண்ணுக்குத் தெரியுதாடே...நல்லாப் பாத்து சொல்லுடே.." நான் விடாமல் வைத்தியை வம்புக்கு இழுத்தேன்..

"ஏப்பூ...நிலாவுல்ல குறையுமில்ல...கறையுமில்ல... பாக்குறவன் கண்ணுல்ல தான் கோளாறு இருக்கு....நிலான்னா அழகுலே...அம்சம்லே....ரசிக்க பழகுலே...."

"ஏ வைத்தி என்ன பேச்சுல்ல ஒரு உள்ளர்த்தம் வச்சே பேசுற மாதிரியே இருக்கு....என்ன சொல்ல வர்ற"

"பொடியுமில்ல வெடியுமில்ல..வெங்கயாம்...நான் சுத்தி வளைக்காம விசயத்துக்கு நேராவே வருதேன்... நீ எல்லாம் ஒரு மனுசனால்லே....ஊத்தவா பயலே.." சடக்குன்னு வைத்தி கேட்ட கேள்வியிலே ஒரு கணம் திகைச்சுப் போயிட்டேன்.. என் திகைப்பு அடங்குறதுக்குள்ளே அவன் மறுபடியும் பேச ஆரம்பிச்சுட்டான்...நான் ஒண்ணு நினைக்க வைத்தி ஒண்ணு நடக்க...எதோ ஒண்ணு நடக்க என்னமோ ஆகி போயிருச்சுன்னு வைத்தி பேசி முடிக்கும் போது தோணுச்சு...

என் மனசு ரொம்ப தெளிவாயிருந்துச்சு... எனக்கும் வைத்திக்கும் இருந்த பிணக்கு தீந்த சந்தோசம் ஒரு புறம்ன்னா மறுபுறம் இன்னொரு சந்தோசம்...அந்த சந்தோசத்தை வார்த்தையிலே எப்படி விவரிக்கறதுன்னு எனக்கு இப்போக் கூட பிடிபடல்ல...

"லேய்...அவளை நான் விரும்புனது உண்மை....நீயும் அவளை விரும்புறன்னு தெரிஞ்சதும் கொதிச்சது உண்மை..அதுல்ல நீ என்னை நக்கலடிச்சதுல்ல எனக்கு கோபம் கிளை விட்டு கிளம்புனதும் உண்மை..ஆனா இதை எல்லாம் விட பெரிய உண்மை என்னன்னா.. அவ என்னை விரும்பல்லங்கறது தான்....அது தெரிஞ்சப்போ அப்படியே நொறுங்கி போயிடுச்சு நம்ம மனசு....அண்ணாச்சி ஓயின் ஸ் பார்ல்ல இருக்க டேபிள் நனைய நனைய தண்ணியப் போட்டு அழுதேன் தெரியுமா.....அதுவும் தனியா...ஒருத்தனுக்கு காதல் தோல்வின்னு சாய்ஞ்சு அழுவுறதுக்கு தோள் கொடுக்கறவன் தான் உண்மையான நண்பன்...ஆனா எனக்கு நண்பனே வில்லனா போயிட்டானேன்னு விடிய விடிய வாட்டர் பேக்கேட் பிழிய பிழிய பீல் பண்ணேன்லே...."

வைத்தியும் என்னை மாதிரி தான் அவளை விரும்பியிருக்கான்...பாவம் பைய. நான் தான் கொஞ்சம் பொறுத்துப் போயிருக்கணும்..ஆனா என்னப் பண்ணுறது காதல்ன்னு வந்துட்டா கண்ணு மண்ணு தெரியாமல்லா போவுது... வைத்தி பேச பேச அவன் மேல எனக்கு நட்பு பொங்கி வழிந்தது...

"லேய்...மொதல்ல நான் ரொம்ப நம்பிக்கையாத் தான்லே இருந்தேன்...கல்யாணம் எல்லாம் எந்த மண்டபத்துல்ல வைக்கிறது... சமையலுக்கு யார்....கல்யாணத் துணி எல்லாம் கூட போத்தீஸ்ல்ல எடுக்கணும்...எனக்கு என்ன கலர்...அவளுக்கு என்னக் கலர்ன்னு ..ப்ச்..மொத்தமும் கெணத்துல்ல விட்டெரிஞ்ச கல்லாப் போயிருச்சு..அன்னிக்கு அவ அழுதுகிட்டே வந்து என் தங்கச்சிகிட்டே நின்னப்போ....அதுக்கு அப்புறம் அவப் பேசுன ஒவ்வொரு வார்த்தையும் என் கனவு கோட்டைக்கு வச்ச் ஒவ்வொரு களவெடிலே...."


வைத்தி பேச பேச மனசுக்குள்ளே ஒரு பக்கம் பட்டாம்பூச்சியும் இன்னொரு பக்கம் கரப்பான் பூச்சியும் ஊர்ந்துகிட்டு இருந்துச்சு...

"லேய் மன்னிச்சுக்க... நம்ம ஊர் எருமை மாட்டுக்கும் உனக்கும் ஒரே கலர்...நான் வெளுப்பு இல்லன்னாலும் உன்னியவிட எட்டு மடங்கு கலர்...இதை நீயே ஒத்துக்குவடே...அப்புறம் சிரிப்பு அப்படின்னா என்னன்னே தெரியாத ஒரு முகம்...கலைச்சு விட்ட தலை முடி....உர்ர்ன்னு ஒரு பார்வை....இப்படி ரொமான் ஸ்க்கு கொஞ்சமும் செட் ஆகாத பைய நீ....இதுக்கு எல்லாம் அந்த பிள்ளையை தேம்பி தேம்பி அழ வைக்குற மாதிரி அப்படி ஒரு நாற பேச்சு வேற பேசியிருக்கே...."

நான் பேசுனது எல்லாம் வைத்திக்கு தெரிஞ்சு இருக்கு.... மூக்களகிக்கு வேற தெரிஞ்சுப் போச்சுன்னு தெரிஞ்சுகிட்டேன்...அவ நேரா அங்கே போய் தான் அழுதுருக்கா....அதுவும் தேம்பி தேம்பி அழுதுருக்கான்னு தெரிஞ்சதும் மனசுல்ல அப்படியே எதோ ஒண்ணு உருகி ஓட ஆரம்பிச்சது...

"எங்கிட்டோ போற எவனோ நம்ம பத்தி தப்பாப் பேசிட்டான்னு வை... அவனைத் திருப்பி திட்டிபுடுவோம்...இல்ல அவன் நாக்கை அறுத்து அவன்ட்டேயே கொடுத்துரணும் ஒர்ரு கோவம் தான் வரும...ஆனா அழுகை வராதுல்லா...அவளுக்கு அழுகை வந்துருச்சு...அதுவும் நிக்காம தேம்பி தேம்பி அழுகுறா....மனசு தாங்கல்லலே....."

வைத்தி என் முகத்தை உத்துப் பாத்துகிட்டே பேசுனான்..என் தொண்டைக் குழிக்குள்ளே பந்து மாதிரி எதோ ஒண்ணு உருண்டு உருண்டு ஓடுது... பேச்சு குழல்ல எதோ அடைப்பு வந்தாப்புல்ல நான் அப்படியே தலையைக் கவுத்துகிட்டேன்...

"அப்பா திட்டுனா கூட அழுவாத பிள்ளையாம்.... எட்டூர் போய் என்னவெல்லமோ சேம்பியன் சிப் வாங்குன பிள்ளையாம்....நம்ம இந்திரா காந்தி அம்மா பேரை அந்தப் பிள்ளைக்கு எதுக்கு வச்சாங்களோ அந்தப் பேருக்கு ஏத்த மாதிரியே திடமா நிக்கற பிள்ளை....அந்தப் பிள்ளைய கண் கலங்க வச்சுட்டீயே வெங்கப் பயலே...அங்கிட்டு இங்கிட்டுன்னு நான் காவாலித் தனம் பண்ணியிருக்கலாம்.... நீ அந்தப் பிள்ளை கிட்ட சொன்ன மாதிரி நான் பொறுக்கி பய தான்ன்னு வச்சுக்குவோம்லே.... ஆனா அந்தப் பிள்ளை தேவதை மாதிரிலே....பொறுக்கிக்குக் கூட பொசுக்குன்னு உள்ளுக்குள்ளே மல்லிவாசம் தான் வீசும் அந்தப் புள்ளையைப் பாத்தா... எனக்கும் அப்படி தான் ஆச்சு....."

இதைச் சொல்லும் போது வைத்தியின் குரல் கொஞ்சம் நடுங்கிப் போயிருச்சு...வைத்தி தோள் மேல என் கையைப் போட்டு மெதுவா அழுத்துனேன்...

"ம்ம்ம் ஆனது ஆச்சு...பாதி ராத்திரி வரைக்கும் அடிச்ச சரக்கு தெளிஞ்சு வெளிச்சத்துல்ல யோசிச்சேன்...இந்தாக் காலையிலே ஆத்துல்ல போய் ஒரு குளியல்ல போட்டேன்...எப்படி பாத்தாலும் நீ யாருடா? நம்ம பைய.....உன் சந்தோசம் தான் என் சந்தோசம்... நல்லா இருந்துட்டு போ....கொஞ்சம் குத்தும் அப்புறம் குடையும்... இன்னொருத்தி வந்து மாமனுக்கு கஞ்சி காய்ச்சு ஊத்துனா என் மனசு ஆறிடப் போவுது...அப்படின்னு தேத்திக்கிட்டு சைக்கிளை எடுத்துட்டு உங்க வீட்டுக்கு காலையிலே வந்து சேந்துட்டேன்..."

காலையிலே நாலு மணி வரைக்கும் தூக்கம் வர்றல்ல... அப்புறம் முடிவு பண்ணேன்... தப்பெல்லாம் என் பேர்ல்ல தான்... அப்படி பேசி இருக்க கூடாது.... மன்னிப்பு கேட்டுரணுப்பா... நாளைக்கு விடிஞ்சதும் முதல் வேலையே அது தான்.... தீர்மானம் பண்ணிட்டு படுத்து தூங்கி போனேன்...

காலையிலே எந்தரிச்சு மல்லி செடிக்கு கொஞ்சம் கூடுதல் கவனிப்பு எல்லாம் முடிச்சுட்டு...சைக்கிள் எடுத்துட்டு அவப் பாட்டு கிளாஸ் போயிட்டு வர்ற வழியிலே போய் நின்னேன்..... கிளாஸ் முடிச்சுட்டு வர்ற வரைக்கும் காத்துகிட்டு நின்னேன்... ஒரு நாலு சிகரெட் புகைச்சு முடிச்சேன்...

"அவளுக்கு தில்லியிலே எதோ காலேஜ்ல்ல இன்டர்வியூ வந்துருக்காம்.... நேத்து சாயங்காலம் மதுரைக்குப் போயி..அங்கிருந்து பிளேன் பிடிச்சு சென்னை போய் அப்படியே தில்லி போறதாச் சொன்னா.....இந்நேரம் தில்லி போயிட்டு இருப்பான்னு நினைக்கிறேன்....." வெக்கம் ப்ளஸ் கெத்து ரெண்டும் கெட்டு மூக்களகி கிட்ட விசாரிச்சு அறிஞ்ச விவரம் இது....அவ திரும்பி வருவாளா...எப்போ வருவா.... எதுவுமே மூக்களகிக்குத் தெரியல்ல...அவத் தெரிஞ்சக்கவும் இல்ல...

அடுத்த சில நாட்கள்ல்ல அவங்க வீட்டை யாரோ ஒரு ஆளுக்கு வாடகைக்கு விட்டிருப்பதா அம்மா சொல்லித் தெரிய வந்துச்சு...அவங்க குடும்பம் திரும்பவும் தில்லிக்கே போயிட்டதாகவும் ஊருக்கு வர்ற திட்டத்தை இன்னும் கொஞ்ச வருசங்களுக்குத் தள்ளிப் போட்டிருப்பதாகவும் பேச்சு வாக்குல்ல அங்கே இங்கே காதுல்ல விழுந்துச்சு...

அவக் கிட்ட நான் கேக்க நினைச்ச மன்னிப்பு எனக்குள்ளேவே பத்திரமா பொதிஞ்சு வச்சிருந்தேன்...அவ நட்டு வச்சு நான் தண்ணி ஊத்தி வளத்த மல்லி செடி நிறைய பூக்க ஆரம்பிச்சது... அந்த வாசம் தினமும் மனசையும் வேலியோரத்தையும் நிறைச்சு வச்சது.... பூவரசம் மரப் பொந்து பக்கம் ஒரு மரங்கொத்தி பறவை ஒண்ணு வந்து கொத்து கொத்துன்னு கொத்திகிட்டு இருந்த அழகை ரசிச்சிட்டு இருந்த போது தான்..பொந்துல்ல இருந்து தலை நீட்டுன அந்த வெள்ளை கவர் கண்ணுல்ல பட்டுச்சு...

சில சமயங்களில் மெளனம் கூட நல்ல இசையாவது உண்டு.... அதை ரசிக்க தெரிய வேண்டும் அவ்வளவு தான்....

நான் மிகவும் ரசிக்கும் கச்சேரி உன் மவுனங்களே..... இனிய பிறந்த நாள் வாழ்த்துக்கள்
அன்புடன் ரஞ்சனி பிரியதர்ஷினி

(Sometimes silence can be musical..you need to listen to it
My most admired music is your silence
Happy Birthday - Love Ranjani Priyadarshini)

ஆங்கிலத்துல்ல இருந்த அந்த வரிகளை திரும்ப திரும்ப படிச்சேன்.....

காதலிப்பதும் காதலிக்கப்படுவதும் கடவுளின் மிகச் சிறந்த பரிசுகள்....( TO LOVE AND TO BE LOVED ARE GOD'S MOST VALUED GIFTS TO A MAN)

பூவரசம் மரத்தின் அடியில் காம்பஸ் வச்சு செதுக்கி வச்சேன்....

பல வருசத்துக்கு முன்னாடி செதுக்குனது...இன்னும் அப்படியே இருக்கு அந்த மரத்துல்ல.... அந்த பர்த்டே அதுவும் தான் அப்படியே இருக்கு.... கொஞ்சம் பழுப்பேறி போச்சு...பரவாயில்ல...என் முதல் காதலின் அடையாளம் ஆச்சே அது.... அப்படி பழசை எல்லாம் நினைச்சுகிட்டே பூவரசு மரத்தடியிலே ரொம்ப நேரம் நின்னேன்.... லேசா தூறல் போடவும் அப்படியே பொடி நடை போட்டு வீட்டுக்குள்ளே போய் டிவியைப் போட்டேன்....

"ஏரிக்கரை பூங்காற்றே.. நீ போற வழி தென்கிழக்கோ....தென்கிழக்கு வாசமல்லி என்னைத் தேடி ஒரு சேதி சொல்லி...." தூறல் நின்னுப் போச்சு படத்து பாட்டு ஓடுச்சு... முகத்துல்ல ஒரு சிரிப்போட நானும் அந்த பாட்டை பாத்து ரசிச்சேட்டு இருந்தேன்...

TO LOVE AND TO BE LOVED ARE GOD'S MOST VALUED GIFTS TO A MANஎன்னையுமறியாமல் என் உதடுகள் முணுமுணுத்தன..

(தென்கிழக்கு வாசமல்லி இப்பகுதி இத்தோடு முடிகிறது....மீண்டும் என் வாழ்க்கையில் இந்த மல்லி வாசம் வீசியது.. வேறொரு சூழலில் வேறொரு சந்தர்ப்பத்தில் சமயம் கிடைக்கும் போது அதைப் பற்றி பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.. இப்போதைக்கும் முற்றும்... நன்றி)

தென்கிழக்கு வாசமல்லி - 4

தென்கிழக்கு வாசமல்லி - 3

வைத்தியநாதன் எனக்கு நினைவு தெரிய ஆரம்பிச்சக் காலத்துல்ல இருந்து எனக்கு நண்பன்..என் மனச்சாட்சிகிட்ட சொல்லாம மறைக்க நினைச்ச எத்தனையோ விசயங்களைக் கூட நான் வைத்திகிட்ட மறைச்சது இல்ல...அவன் தங்கச்சி மூக்களகியைக் கூட எனக்காக கை ஓங்கி வைத்தி அடிச்ச சம்பவம் நிறைய இருக்கு...

வைத்திக் கூட சேர்ந்து செஞ்ச ஒவ்வொரு விஷ்யமும் என்னையும் மீறி என் கண்ணுக்குள்ளே வரிசை கட்டி நிக்க ஆரம்பித்தன...முப்பது கிலோ மீட்டர் தாண்டி போய் டென்ட் கொட்டாயிலே முதல் முதலா பலான படம் பார்த்தது...அவங்க மாமா சிகரெட்டை மாத்தி மாத்தி அடிச்சு முதல் தம் அனுபவம் பெற்றது...சரக்கு அடிக்க ஒரு வாரமாக் காசு சேர்த்து பத்தாமப் போய் மூக்களகி கொலுசை சுருட்டி வித்து என் முதல் தண்ணி பந்தல் அமைச்ச வள்ளல் என் வைத்தி....ச்சே ஒரு பொண்ணுக்காக போய் அவன் மேல கையை வச்சுட்டோமேன்னு ஒரு பக்கம் மனசு லேசா வலிக்க ஆரம்பிச்சது...

இங்கேயே இருந்தா ஒரு நிலையிலே மனசு நிக்காது...அப்படியே டவுண் பஸ் ஏறி தென்காசி வரைக்கும் போயிட்டு வருவோம்...மனசு அமைதியாகிரும் அப்படின்னு ஒரு கணக்கு போட்டுட்டு பஸ் ஸ்டாண்ட் பார்த்து நடக்க ஆரம்பிச்சேன்...டீ கடையிலே போய் ஒரு தம் போட்டுட்டு ஒரு டீயும் அடிச்சுட்டு போலாம்ன்னு டீ கடை பக்கம் ஒதுங்குனேன்...

டீயைச் சூடா தொண்டைக்குள்ளே இறக்கிட்டு ரோட்டை வேடிக்கைப் பாத்துகிட்டே நின்னேன்... சல்லுன்னு என்னைத் தாண்டி ஒரு டிவிஎஸ் 50 தாண்டிச்சு....புழுதி கிளப்பிட்டுப் போன வண்டி சந்தேகமில்லாமல் வைத்தி வீட்டு வண்டி தான்...வண்டியிலே போனது வைத்தி...பின்னாடி உக்காந்துப் போனது அவளே தான்....மிச்சமிருந்த டீயை சடக்குன்னு வந்த கோபத்திலே தூர எறிஞ்சுட்டு வண்டி போன பக்கம் எரிச்சலாப் பாத்துட்டு நின்னேன்...

"தம்பி டீ காசு ஒண்ணே காலைக் கொடுப்பா.." டீக்கடைகார் அண்ணன் குரல் கேட்டு பாக்கெட்டில் கை விட்டு காசைத் துழாவி எடுத்து கொடுத்தேன்...

தென்காசி பிளானைக் கேன்சல் பண்ண்ட்டு ஆத்திரமா வீட்டைப் பார்த்து திரும்பி நடந்தேன்...ம்ம்ம் கிரவுண்ட்க்குத் தான் போயிருப்பான்..அங்கே தான் வண்டி ஓட்டச் சொல்லித் தர முடியும்..அங்கேயே போய் பாத்துருவோம் அப்படின்னு கிளம்பினேன்..

நாலு ஆள் ஆச்சு சரியா தூங்கி....ப்ச்...என்னா அடி தெரியும்ல்ல....விளையாட்டுன்னா அதுல்ல இவ்வளவு கோவம் ஆகாது...பாவம் பையன்...." அம்மாவின் குரலைக் கேட்டு கட்டிலில் இருந்து உடம்பை கஷ்ட்டப் பட்டு நகத்தி ஜன்னல் பக்கம் தலையை நீட்டுனேன்.

பக்கத்து வீடு கிட்டத்தட்ட முடியற நிலைக்கு வந்துருச்சி...இன்னும் ஒரு பத்து பதினைஞ்சு நாள்ல்ல பால்காய்ப்பு இருக்கும்ன்னு நினைச்சுகிட்டேன்...அம்மா என் கதையைத் தான் பிரசங்கம் பண்ணிகிட்டு இருக்காங்கன்னு நல்லா புரிஞ்சது...அவளும் அங்கே இருக்காளான்னு ஜன்னல்ல எவ்வளவு முடியுமோன்னு அவ்வளவு தலையை நெளிச்சுப் பார்த்தேன்...நீலத் துப்பட்டா காற்றில் ஆடியது தெரிந்தது அவளும் அங்கேத் தான் இருந்தா...

"மேட்ச்ல்ல தோத்துட்டாங்கன்னு தனியா வந்த இவனை பனை மட்டையிலே போட்டு விளாசு விளாசுன்னு விளாசி இருக்கான்வ...முதுகுல்ல பட்டை பட்டையா தொலி உரிஞ்சு...இப்போத் தான் கொஞ்சம் பரவாயில்ல...ஆனா ரொம்ப சிரமப்பட்டுட்டான்...."

அச்சோ அய்யோ என அக்கறையாய் விசாரிப்புகள் தொடர்ந்தன..அதுல்ல ஒரு அச்சோவாச்சும் அய்யோவாச்சும் அவ சொல்லியிருப்பாளான்னு காதைத் தீட்டிக் கேட்டும் என்னாலக் கண்டுபிடிக்க முடியல்ல..

முதுல்ல வலி பின்னி எடுக்க குப்புற படுத்துட்டு கண்ணை மூடிகிட்டேன்....எப்போ தூங்குனேன்...எப்படி தூங்குனேன்னு தெரியாமலே தூங்கிப் போயிட்டேன்...லேசான மல்லிகை வாசம் சித்தம் துளைக்க முழிப்பு தட்டுனப்போ ஜன்னல் வெளியே வானம் வெளிர் மஞ்சள் நிறத்துக்கு மாறி போயிருந்தது

ம்ம் மணி ஆறாகியிருக்கும்...மல்லி வாசம் எங்கே இருந்து வருதுன்னு ஜன்னல் வழியா எட்டிப்பார்த்தேன்...அந்த மல்லி கொடியிலே அங்கே ஒண்ணும் இங்கெ ஒண்ணுமா மொட்டு எல்லாம் மெல்ல விரிஞ்சு கிடந்துச்சு..வலியையும் மீறி ஒரு புத்துணர்வு வந்துச்சு அப்படி ஒரு அழகானக் காட்சி அது...ஒரு துண்டை எடுத்து மேலுக்குப் போத்திட்டு கீழே போய் நின்னேன்...அப்பா மல்லி வாசம் என்ன ஒரு அற்புத வாசம்...மூச்சை நல்லா இழுத்து மல்லி வாசத்தை எனக்குள்ளே இழுத்துகிட்டேன்...

"ம்ம்ம்ஹும்..."

"ம்ம்ம்கூம்"

"ம்ம்ம்ம்ம்ம்கூஊஉம்"

"காதுல்ல கூட செம் அடி போலிருக்கு....சுத்தமாப் போயிடுச்சு போல..." சுளுக்குன்னு ஒரு சிரிப்பு சத்தம் வேற உசுப்பு ஏத்த பொட்டியை உரசுன வத்திகுச்சி மாதிரி சர்ன்னு திரும்புனேன்..பூவைப் பாத்து புயல் வணக்கம் வச்சு பாத்து இருக்கீங்களா...அப்படி ஒரு காட்சி அங்கே நடக்க இருந்துச்சு..ஆனா ஒரு சின்ன இடைவெளியில் நடக்காமல் தடுக்கப்பட்டது....

ரேடியோவில்ல சிம்புவோட அப்பா பொன்னான மனசே பூவான மனசே நீ வைக்காத பொண்ணு மேல ஆசன்னு பாடிகிட்டு இருந்தார்....பொல்லாத மனசு எங்கே அறிவுரையைக் கேக்குது.... ஒத்த சடைப் போட்டு தோளுக்கு முன்னாடிப் போட்டிருந்தா அதுல்ல நீளாமா மல்லிகை பூ....பாவாடைத் தாவணியிலே தாமிரபரணியின் சலசல குளிர்ச்சியோடு மலர்ச்சியா நின்னுட்டிருந்தா... பத்த வச்ச பூவாணாம்...பூக்காம புஸ்ஸாகிப் போனப்புல்ல என் கோபம் நான் எவ்வளவோ தடுத்தும் என்னைக் கேக்காம வெளிநடப்பு செய்துகிட்டு இருந்துச்சு....

மொத்தக் கோபத்தையும் ஒத்தச் சிரிப்புல்ல ஊதி தள்ளிட்டா....இருந்தாலும் கெத்து குறையாமல் போலி முறைப்பு காட்டிட்டு அவளைப் பாத்தேன்...

"ம்ம் யாராவது அப்பாவி சிக்கிட்டா....சப்புன்னு அடிச்சு தான் வீரன்ன்னு நினைப்புல்ல திரியறது...அப்புறம் உண்மையா அடிதடிக்கு அஞ்சாதவங்க வந்தா...அடி உதைன்னு வாங்கிட்டு ஆஸ்பிட்டல் போய படுக்குறது.. இதெல்லாம் என்ன சங்கதியோ...."

"அப்பாவியா...யாரு அப்பவி?" அணையப் போன கோப தீயில் அவப் பேச்சு எண்ணெய் விட்டது போலிருந்துச்சு...

"வைத்தி தான்....பாவம் வைத்தி...தெரியுமா?"

"நிப்பாட்டிட்டு கிளம்பிரு....போதும்" வலி அதிகமா இருந்தும் இரண்டு கைகளையும் தூக்கி அவளைக் கும்பிட்டு தான் கேட்டேன்....

"ஒண்ணு அடி தடி இல்லைன்னா கும்பிடா..." மறுபடியும் அதே சிரிப்பு...

"போதும் போயிரு...." என் குரல்ல இருந்த கடுமை எனக்கே ஆச்சரியமா இருந்தது..

"போகல்லன்னா.. என்ன பொம்பள பிள்ளை தானே....வைத்தி மாதிரி அப்பாவியா வாங்கிட்டு போயிருவேன்னு நினைப்பா.... கராத்தே பழகி இருக்கேன்..பிளாக் பெல்ட் வாங்கியிருக்கேன்.....தெரிஞ்சுக்கோ.." அப்பவும் அவ சிரிச்சுகிட்டே தான் சொன்னா..

"சரிடீ... கேக்குது... உனக்கு உன் தாவணியைப் பிடிச்சிட்டு பின்னாலே வரதுக்கு அந்த வைத்தி தான் லாயக்கு... அவன் அப்பாவி தான்.... இப்போ என்னை வெறுப்பு ஏத்தறதை விட்டுட்டு அவனைத் தேடிப் போறீய்யா..." எப்படியோ என் கோபத்தை கொட்டி தீர்த்த திருப்தி எனக்குள்ளே வந்துச்சு....

"என்னச் சொன்ன..... வைத்தியைத் தேடிப் போகணுமா... தப்பா பேச வேணாம்... சொல்லிட்டேன்..." முதல் முறையா அவ முகத்துல்ல சிரிப்பு தொலைஞ்சுப் போயிருந்துச்சு....எனக்கு லேசா சிரிப்பு வந்துச்சு..

"ஆமா..அவன் கிட்டத் தான் போகச் சொன்னேன்.... ரெண்டு பேரும் சேந்து தானே வண்டியிலே ஒட்டிகிட்டும் உரசிகிட்டும் வீதி உலா வந்தீங்க.... என்னா சிரிப்பு.... என்னா நெருக்கம்...."

"என்னப் பேசுறன்னு புரிஞ்சு பேசுறீய்யான்னு யோசிச்சுக்கோ..." அவ முகத்தில் சிரிப்பு சுத்தமாப் போய் ஒரு இறுக்கம் நிறைஞ்சு இருந்தது..

"ஆமா எல்லாம் தெரியுது... உங்க தில்லியிலே எப்படின்னு தெரியாது... இங்கே ஒருத்தன் கூட ஒருத்தி சுத்துன்னா அது தான் அர்த்தம்...அதுவும் வைத்தியைப் பத்தி உன்னை விடஎனக்குத் தெரியும்...உன்னை என்ன எல்லாம் பண்ணியிருப்பான்னும் .. தெரிஞ்சுக்க முடியும்..அந்தக் கேவலப் பொழப்பு எனக்கு வேணாம்...போயிரு..."

ஆத்திரத்தில் பொங்குவாள்ன்னு பாத்தா..பொல பொலன்னு அழ ஆரம்பிச்சுட்டா.....சொன்ன சொல்லைப் பத்தி நினைக்கல்லன்னாலும் அவ அழுதது என்னமோ மாதிரி ஆயிடுச்சு...அப்பவும் கூட எனக்கு அவ மேல கோபம்ன்னு சொல்ல முடியாது..வைத்தி மேலத் தான் கோபம்... வைத்தியை அவ மெச்சுனது தான் கோபம்... அந்தக் கோபத்துக்கான காரண காரியங்களை ஆராயுற மனசுல்ல நான் அப்போ இல்லை...
அவ அழறதைப் பாக்க பிடிக்காம நான் திரும்பிகிட்டேன்....

எவ்வளவு நேரம் அப்படியே நின்னேன்னு எனக்கேத் தெரியாது.... நான் திரும்பி பாக்கும் போது அவ அங்கே இல்லை....அந்நேரத்துக்கு நான் சந்தோசம் தான் பட்டிருக்கணும்.... ஆனா மனசு ஒரு ஓரமா வலிச்சது...அந்த வலி அப்படியே மனசு முழுக்க பரவ ஆரம்பிச்சது....

ராத்திரி முழுக்கத் தூங்க முடியல்ல... கட்டில்ல புரண்டு உருண்டு படுத்துப் பாத்தேன்..உறக்கம் பிடிக்கல்ல... அவ அழுகையும் சிரிப்பும் மாறி மாறி என் கண்ணு முன்னாடி வந்துப் போச்சு...

அட வெக்கம் கெட்ட விளக்கெண்ணெய்.... அந்தப் புள்ள மேல பிரியமாத் தானே இருக்க அப்புறம் எதுக்குடா அந்தப் புள்ளயைக் கண்ணீர் விட வச்ச.... உள் மனசு சாட்டை சுத்திச்சு... அந்த சாட்டை முனையைப் பிடிச்சு இழுத்த சைத்தான் மனசு... மாப்பி பொம்பளை புள்ள அழுகை எல்லாம் நம்பிராதே... நீ ஆம்பளை.... என்னச் செஞ்சுபுட்ட..... வில்லங்க வைத்தி என்னச் செஞ்சியிருப்பானோ அந்த உண்மையைத் தானே சொன்ன அப்படின்னு சப்பைக் கட்டு கட்டுச்சு...

இரண்டு மனமும் ஒவ்வொரு பக்கம் பிரிஞ்சு கிடக்க... நான் மல்லாந்து விட்டம் பாத்து கண் மூடாம இரவைக் கழிச்சேன்....

காலையிலே செம மழை....கண் முழிச்சி ஜன்னல் வழியாப் பாத்தேன்... மழையடிச்ச வேகத்துல்ல நேத்து பூத்த பிஞ்சு மல்லி செடி முறிஞ்சுப் போய் கிடந்துச்சு...

இன்னும் வாசம் வீசும்

தென்கிழக்கு வாசமல்லி - 3

தென்கிழக்கு வாசமல்லி - 2

"என்ன மாப்பி...கொஞ்ச நாளா ஒரு தினுசாத் திரியுற...என்ன சேதி..."

"எலேய் வைத்தி...இந்த காதல் காதல்ன்னு சொல்லுறான்வளே அப்படின்னா என்னலே..."

"ம்ம் அப்படிக் கேளு மாப்பி சொல்லுறேன்...தண்ணி அடிக்கும் போது....காரமாக் கொஞ்சம் போல ஊறுகாயை தொட்டு உள் நாக்குல்ல வைக்கும் போது ஜிவ்வுன்னு ஒரு கரண்ட் கிளம்பும் அதை ரசிச்சிருக்கீயோ...."

சரக்கை நினைச்சுகிட்டே உள்நாக்கை மடிச்சு ஊறுகாய் ஞாபகத்தோட வைத்திக்கு ஆமா போட்டேன்.

"வாழ்க்கையே ஒரு போதை மாப்பி...அந்த போதைக்கு ஒரு மகா பக்கப் போதை தான் இந்த காதல்....போதை தீருற வரைக்கும் நீ தான் ராஜா....உலகமே உனக்கு கூஜா......ஆனா மாப்பி எந்த போதையும் ஒரு நாள் இறங்கியேத் தீரும் அது உலக நியதி... காதலும் அப்படித் தான்...சரக்கடிச்ச மறு நாள் காலையிலே எந்தரிக்கும் போது தான் லைட்டாத் தலை வலிக்கும்... ஆனா காதலிச்சா.....விடாமா தலை வலிக்கும்...." ஒரு குட்டிப் பிரசங்கமே நிகழ்த்தி முடிச்சுட்டான் வைத்தி...

"வைத்தி...நீ சொல்லுறது குத்து மதிப்பாத் தான் புரியுது...ஆனா காதல்ங்கற மேட்டர் கொஞ்சம் கிக்காத் தான் இருக்கும் போல இருக்கு....கொஞ்ச நாளா இந்த எளையராஜா போடுற பாட்டெல்லாம் என்னை மனசுல்ல வைச்சே போடுற மாதிரி இருக்கு...அப்புறம்....பள்ளியூடத்துல்ல புரியாத பாரதியார் கவிதை எல்லாம்....இப்போ விளக்கமா விளங்குற மாதிரி இருக்கு...முக்கியமா இப்போ எல்லாம் இந்த பேர் அன்ட் லவ்லி வெளம்பரம் எனக்கு ரொம்பப் புடிக்குதுடா.."

"உன் மாமன்வளுக்கு எல்லாம் எனக்குத் தெரிஞ்ச வரைக்கும் காதலிக்கற வயசுல்ல பொண் பிள்ளையே கிடையாது..அப்புறம் எப்படி... காலேஜ்ல்ல கூட எல்லாப் பிள்ளையளும் நீ வரது தெரிஞ்சுடுத்துன்னாத் தெறிச்சுன்னா ஓடரதுகள் .... எப்படிப் பாத்தாலும் உனக்கு இதெல்லாம் நடக்க வாய்ப்பே இல்லையே...." வைத்தி கன்னத்தில் கை வைச்சு குத்த வைத்தான்

"லேய் வைத்தி...என் மாமன்வளுக்கு பிள்ளையல்வ இருந்தாலும் நாங்க லவ் எல்லாம் பண்ணிர மாட்டோம்.. நமக்குன்னு ஒரு லெவல் இருக்குல்லா...காலேஜ்ல்ல மீனாவும் ரம்பாவும் படிக்கிறாள்வ...நாங்க லவ் பண்ணுறதுக்கு பைக் எடுத்துட்டு கிளம்ப...போடா"

"மாப்பி... அதுகளும் அஜித் விக்ரம்ன்னு ஆசப் பட்டதாத் தான் சொல்லிட்டுத் திரியரதுகள்....நக்கல்.. மகா நக்கல் பிடிச்சதுகள்..."

"எவளுக்குமே அசராத என்னைய அவ ரொம்பவே அசைச்சு பாத்துட்டா வைத்தி...சும்மா ஒரு மின்னல் பொண்ணா வந்தப்பால்ல இருக்கு அவ நடவடிக்கை எல்லாம்...அப்படி ஒரு துறுதுறுப்பு குறுகுறுப்பு,,,அழகுல்ல லேசா வீரா படத்துல்ல வர்ற மீனா மாதிரி இருக்கா...மாடர்ன் ட்ரெஸ் போட்டா நதியா மாதிரி இருக்கா....லவ்ன்னு ஒரு வில்லங்கத்தைப் பண்ணா அவளைத் தான்டா பண்ண்ணும்ன்னு ஒரு தீர்க்கமான முடிவுக்கே வந்துட்டேன்டா"

"மாப்பி...ஆரம்பத்துல்ல அப்படித் தான் இருக்கும்..ஆறாங்கிளாஸ் படிக்கறச்சே குஷ்பூ படத்துக்கே தாலிக் கட்டி பொண்டாட்டி ஆக்குனவன் தானே நீ....அப்புறம் மீனா வந்தாப்போ அதே தாலியை மீனா படத்துக்கும் கட்டி பீல் பண்ணல்லயா.... விடு இதுவும் அப்படித் தான்....இன்னிக்கு இவ..நாளைக்கு இன்னொருத்தி...."

"ப்ச் வைத்தி....என் மவனே....என் மனசுல்ல இருக்கதை எப்படி சொல்லுவேன் உனக்கு.....நீயும் நானும் சாரா டக்கர்ல்ல எத்தனையோ பேரைப் பாத்துருக்கோம்... எப்படி எல்லாம் ரசிச்சிருக்கோம்...அதெல்லாம் சும்மா மேலுக்குத் தொட்டுப் போற காத்து மாதிரி இவ அப்படியே உள்ளுக்கு போயிட்டாடா... மூச்சு காத்து மாதிரி முழுசும் நின்னுட்டு இருக்காடே..."

"சரி வா பொழுது சாயறதுக்குள்ளே கிழக்கே பனங்காட்டுக்குள்ளே நல்ல கள்ளு கிடைக்கரதாம் அடிச்சுட்டு விவரமாப் பேசுவோம்..." வைத்தி அழைப்பை ஏற்க முடியாத படி அப்போ ஒரு சம்பவம் ஆகிப் போச்சு.

வைத்தியோட தங்கச்சி மூக்களகி மாலதியும் அவக்கூட சைக்கிள்ல்ல நம்ம தேவதையும் எங்களைப் பாத்து தான் வந்துட்டுருந்தாங்க..அவசர அவசரமாத் தலையைக் கோதிவிட்டுகிட்டேன்.... சட்டையை ஒரு முறை நேரா இழுத்து விட்டுகிட்டேன்...மாலதி நேரா வைத்தி பக்கம் போய் சைக்கிளை நிறுத்தினா...என்னை முறைப்பா ஒரு பார்வை பார்த்தா..மனசுல்ல வைஜெயந்தி ஐ.பி.எஸ்ன்னு நினைப்பு... என்.சி.சியிலே இருந்தா எதோ இந்திய ராணுவத்திலேயே இருக்கர மாதிரி ஒரு மிதப்பு...ஏழாம் நம்பரை திருப்பிக் கொஞ்சம் தட்டி போட்ட மாதிரி ஒரு மூக்கு...அதான் அவளுக்குப் பேர் மூக்களகி..அவளுக்கு நான் அந்தப் பேரை வச்சதால எனக்கும் அவளுக்கும் பல வருச பகை....சமயம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் என்னைக் கவுக்க அவ தவறுனதே இல்லை... இப்போக் கூட அவப் பாத்தப் பார்வையிலே எதோ ஒரு வில்லங்கம் இருக்கற மாதிரியே எனக்குத் தெரிஞ்சது..என் தேவதை மேல நான் தீவிர நோக்கமா இருந்ததாலே மூக்களகியப் பெருசாக் கண்டுக்கல்ல..


"வைத்தி பாட்டு கிளாஸ்க்குப் போற வழியிலே சைக்கிள் பஞ்சர் ஆயிடுத்து..உன் சைக்கிள் கொடு...எங்களுக்கு கிளாஸ்க்கு நேரம் ஆரது,,"

"ம்ம்க்கும் மூக்களகிக்கு வெடிகுண்டு தொண்டை...பேசுன்னாலே தீபாவளி ஆட்டோம் அரை சவுண்டுல்ல வெடிச்ச மாதிரி இருக்கும்,,,இதுல்ல பாட்டு வேறயா...சோகம்டா...எனக்குச் சிரிப்பு கொள்ளல்ல.. நான் நினைச்சதே அவளுக்குக் கேட்டிருச்சுப் போல...

"வெட்டிப் பசங்களோட சுத்தாதே....பீடி சிகரெட் எல்லாம் குடிக்கிற கிராதகப் பசங்களோடச் சேந்தா நன்னாப் படிக்கிற நீயும் நாயாட்டம் போயிடுவன்னு அப்பா சொல்லற மாதிரி ஆயிடப் போற..." என்னைப் பார்த்து மேம்போக்காச் சொல்லுற மாதிரி சொன்னா மூக்களகி

அந்த மூக்குல்ல மொளகாத் தூல் முக்கா கிலோ வாங்கி கொட்டணும் போல எனக்குக் கோபம் பொத்துகிட்டு வந்துச்சு..இருந்தாலும் என் தேவதை பக்கத்துல்ல இருக்குறாளேன்னு அடக்கிட்டு நின்னேன்....

"வைத்தி..இது என் சினேகிதி....பேர்....உனக்குத் தான் தெரியுமே....அவளுக்கு சைக்கிள் ஓட்டத் தெரியாது... அப்படியே உன் சைக்கிள்ல்ல ஓட்டச் சொல்லிக் கொடுக்கலாம் இல்லையா..."

"ஓ தாராளமா.... நம்ம ஊருக்கு விருந்தாளியா வந்து இருக்கா.. நாமத் தானே எல்லாம் செய்யணும்...சைக்கிள் மட்டுமில்ல டிவிஎஸ்...இந்த பஜாஜ் சன்னி...இதெல்லாம் கூட ஓட்டச் சொல்லித் தரலாமே ப்ரீயா இருக்கச்சே ஆத்துக்கு அழைச்சுண்டு வா மாலு.."

"ஆமா ஆமா வைத்தி அண்ணன் பெரிய ரேஸ் பைக் டிரைவர்....ஆறு கண்டம் போய் அறுநூறு ரேஸ் ஜெயிச்சுட்டு வந்துருக்கார்...உங்களுக்கு எல்லா வண்டியும் ஓட்டச் சொல்லித் தருவார்... சைக்கிளை வாங்குன நாள்ல்ல இருந்து இன்னி வரைக்கும் முழுசா குரங்கு பெடல் ஒழுங்காப் போட்டது இல்ல...மொக்கச்சாமி இன்னிக்கு என்ன வெளம்பரமாப் பேசுறான் பாருய்யா" வழக்கம் போல எனக்குள்ள என் மன வாய்ஸ் கேட்டது...தேவதை...தேவதை...எக்குத் தப்பா எதுவும் பேசக் கூடாதுன்னு அமைதியாவே நின்னேன்...

அவ என்னடான்னா என்னைத் திரும்பிக் கூடப் பாக்கல்ல வைத்தி என்னவோ பெரிய விஞ்ஞானி மாதிரியும் அவன் விடுற ரீல் எல்லாத்தையும் எதோ புதிய பூகோளத் தத்துவம் மாதிரியும் அப்படி கவனிச்சுக் கேட்டுட்டு இருந்தா....எனக்கு அதுக்கு மேலயும் பொறுக்கல்ல...

"ஏரிக் கரை பூங்காற்றோ ....." பாட்டை மெதுவா விசிலடிக்க ஆரம்பிச்சேன்.... அப்பவும் அவக் கவனிக்கல்ல..சரின்னு கொஞ்சம் வால்யூம் ஏத்தி அடிக்க ஆரம்பிச்சேன்....

"சீ பொறுக்கி...." அப்போ பாத்து அந்தப் பக்கம் வந்த அடுத்த வருச உலக அழகி போட்டிக்கு அப்போக் கிளம்புன எங்க உள்ளூர் குமரிக இரண்டு நான் அதுகளைப் பாத்து தான் விசிலடிச்சேன்ங்கற நினைப்புல்ல என்னத் திட்டிட்டுப் போனாளுக... அந்தத் திட்டு மூக்களகி காதுல்ல விழுந்திருந்தாக் கூடப் பரவாயில்ல... அவ..அதான் தேவதைக் காதுல்ல விழுந்து தொலைச்சிருச்சு...

மூக்களகிக்கு மூக்கு முட்டச் சிரிப்பு... அப்படி சிரிச்சா...பாக்க பயங்கரமா இருந்துச்சு... இவளும் சிரிச்சிருந்தாப் பரவாயில்ல... ஆனா ஒரு மாதிரியாப் பாத்தாளே பாக்கணும்... விசிலை முழுங்கன மாதிரி என் முகம் ஆயிடுச்சு...

"சரி நாங்க கிளம்புறோம்...லேட்டாரது...நீ கிளம்பி ஆத்துக்குப் போய் உன்னையும் யாராது பொறுக்கிக் கூட்டத்தோடச் சேத்துடப் போறா..." மூக்களகி வெற்றி களிப்பில் சைக்கிள் ஏறினாள் கூடவே என் தேவதையும் போனாள்...

"வைத்தி மவனே..உன் தொங்கச்சிக்கு ஒரு நாள் இருக்கு.. மூக்குல்ல மூணு ஆணி அடிக்கப் போறேன் பாரு...."

"விடுரா..சின்ன வயசுல்ல இருந்தே உனக்கும் அவளுக்கு ஆகரதுல்ல...இது என்ன புதுசா?" வைத்தி சைக்கிள் போற திசையில்ல இருந்து இன்னும் கண்ணை எடுக்காமலே என்கிட்டச் சொன்னான்.

"அதுக்குன்னு இன்னொரு பொண்ணு முன்னாடி....இப்படி பண்ணுறது நல்லா இல்ல...."

"ச்சே விடு மாப்பி...அவளும் நம்மாத்து பொண்ணு தான்....அப்படி எல்லாம் உன்னைத் தப்பா நினைக்க நான் விட்டுருவேனா..."

"உங்காத்துப் பொண்ணுன்னா..உனக்குச் சொந்தமா..."

"சொந்தம் மாதிரின்னு வச்சுக்கலாம்...அவ பேர் ரஞ்சனி...ஊர் தில்லி...அப்பாவுக்கு மத்திய அரசாங்கத்துல்ல உத்தியோகம்..ப்ளஸ் டூ முடிச்சிருக்கா... ஐ.ஐ.டிக்கு என்டரண்ஸ் எழுதியிருக்கா...நன்னாப் பாடுவா...பரதம் தெரியும்..சமையல்ல ஒரளவு தெரியுமாம்...எரோனாடிக்கல் படிக்கணும்ன்னு லட்சியமாம்...இப்போ நம்ம ஊருக்கு லீவுக்கு வந்துருக்கா....வீடு கூட கட்டின்டு இருக்கா உங்காத்துப் பக்கத்துல்ல..அது அவ அப்பா ரிட்டையர் ஆனப் பிறகு செட்டில் ஆரதுக்காம்.."

"வைத்தி மவனே இவ்வளவு விசயம் தெரிஞ்சு வச்சுருக்கே..எப்படிடா?"

"நம்ம மனசுக்குப் பிடிச்சவாளைப் பத்தி தெரிஞ்சுக்கறதுல்ல என்னடா கஷ்ட்டம்"

வைத்தி சொன்னது சரக்குன்னு நடு நெஞ்சுல்ல அரிவாள் எடுத்து கோடு போட்ட மாதிரி எரிஞ்சது...

"டேய் வைத்தி மவனே....நான் காதல் பத்தி உன் கிட்டப் பேசுனது எல்லாம்..."

"ஆமாடா மாப்பி... காதல் ஒரு போதை தான்....இப்படி ஒரு பொண்ணு கூட இருந்தா வாழ்க்கை முழுக்க அந்த போதையிலே இருந்துடலாம்டா.... சரி தானே..." நான் சொல்ல வந்த விசயத்தை வைத்தி சொன்னான். அதை வேற ரொம்ப ரசிச்சு கண்ணை எல்லாம் மூடி நெஞ்சுல்ல கை வைச்சு சிலாகிச்சுச் சொன்னான்...

"வைத்தி அந்தப் பொண்ணை நான் லவ் பண்ணுரென்...."

நான் சொன்னதை வைத்தி காதில்ல வாங்குன மாதிரியே தெரியல்ல... ரெண்டு கையையும் நெஞ்சுல்ல வஎய்ச்சுகிட்டு ரொம்ப ரொமான்டிக்கா முகத்துல்ல சிரிப்பை எல்லாம் வர வச்சுகிட்டு காதலுக்கு மரியாதை விஜய் மாதிரி போஸ் கொடுத்துகிட்டு இருந்தான். நான் செமக் கடுப்பாயிட்டேன்.

"டேய் வைத்தி மவனே... நான் சொன்னது கேட்டுச்சா..அந்தா அந்த சைக்கிள்ல்ல உன் தொங்கச்சி மூக்களகி கூடப் போறாளே அந்தப் பொண்ணை நான் லவ் பண்ணுறேன்... நீ வேற நல்ல பொண்ணைப் பாத்து லவ் பண்ணிக்கோ நானே வேணும்ன்னா உன் லவ்க்கு உதவி பண்ணுறேன்.. இப்போ போஸ் கொடுக்கறதை நிறுத்திட்டு இறங்கி வா..."

நான் கொஞ்சமும் எதிர்பாக்காத மாதிரி வைத்தி பக பகன்னு சிரிக்க ஆரம்பிச்சான்...

"மாப்பி நீ என்ன லூசாடா... நான் தான் அவளை லவ் பண்ணுறேன்னு சொல்லிட்டேன்ல்ல.. அப்புறம் வந்து.... இப்படி பேசுற..போ..போய ஆத்துல்ல போய் நான் கொடுத்த தம் நன்னா இழுத்து விட்டு யோசி...உனக்கே புரியும் அவளுக்கு நான் தான் சரின்னு..."

"டேய்...மவனே வைத்தி...வெளையாடதே...நான் சீரியசாச் சொல்லுறேன்....அவளை நான் தான் லவ் பண்ணுறேன்... வம்பு பண்ணாதே சொல்லிட்டேன்..."

"மாப்பி..பொண்ணு எங்க ஆளுங்க... புரியுதா..... வீணா வேல் கம்பு வீச்சரிவாளுக்கு உன் உயிரைக் கொடுத்துராதே...உங்க ஆளுங்க பக்கம் எதாவது பொண்ணு இருந்தாச் சொல்லு நாங்க ஜோடியா வந்து உதவுறோம்...." வைத்தியின் நக்கல் என்னைச் சுள்ளுன்னு தாக்கிச்சு,,,


வைத்திக்கு யோசிக்கக் கூட நேரம் கொடுக்காம அவன் மீது மேகமாப் பாய்ஞ்சேன்.. கொத்தா அவன் சட்டையைப் பிடிச்சு கீழே தள்ளுனேன்.... மண்ணுல்ல நானும் அவனும் உருண்டோம் புரண்டோம்.... அவன் மேல் உதடு கிழிஞ்சு ரத்தம் கொட்ட ஆரம்பிச்சது... விடாமல் நானும் வனை அடித்தேன்....வைத்தி எம பாதக பைய அடிக்கக் கூடாத இடத்துல்ல சட்டுன்னு முட்டியை வச்சு எத்திட்டான்...

அவ்வளவு தான் குடல் மொத்தமும் வாய் வழியா வந்துரும் போல வலி பொங்கியது... சத்தம் கூடப் போட முடியாமல் முழங்கால் போட்டு உட்கார்ந்தேன்...

நிமிர்ந்து பார்த்தால் மூக்களகி பக்கத்தில் தேவதை....


"சேராதன்னு சொன்னாக் கேக்குறீயா..முரட்டுத் தனமா அடிச்சு இருக்கான் மாட்டுப் பைய...." மூக்களகி வைத்தியின் காயத்தை பார்த்து பரிசோதனைச் செஞ்சுட்டு இருந்தா...

வைத்தி அப்பாவியா மூஞ்சை வச்சிகிட்டு நின்னான்...உதட்டுல்ல வழிஞ்ச ரத்தம் வேற நல்லாவே அவனுக்கு வேலை செஞ்சது... என் மெய் வலியை வெளியே சொல்லவும் முடியாமல் மெல்லவும் முடியாமல் முக்கு முனகிட்டே எழுந்து நின்னேன்...

அப்போ என் தேவதை கையில் ஒரு வெள்ளை கைக்குட்டை இருந்துச்சு... அந்த கைக்குட்டையாலே அவளே வைத்தியோட உதட்டு ரத்தத்தைத் துடைச்சு விட்டா...

அதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த எனக்கு 'அங்கே" அடிப்பட்டதை விட மனசுல்ல ஆயிரம் மடங்கு வலிச்சுது... வைத்தி என்னைப் பாத்து பரிகாசமாப் புன்னகைத்தான்....நடக்கக் கூட முடியாமல் ஒரு மாதிரி நின்னுட்டு இருந்தேன் நான் அவங்க மூணு பேரும் அங்கிருந்து போவதைப் பாத்தப் படியே...

இன்னும் வாசம் வீசும்

தென்கிழக்கு வாசமல்லி - 2

தென்கிழக்கு வாசமல்லி - 1

ஒரு மூணு மாசமிருக்கும் வீடு ஒரளவு வளர ஆரம்பிச்சுருச்சு...வேலை ஜரூராக நடந்துகிட்டுருச்சு...ஒரு நாள் மதிய நேரம் பொழுது போகாமல் பக்கத்து வீட்டு கட்டுமான வேலைகளை வேடிக்கைப் பாத்துக்கிட்டே நம்ம மரம் பக்கம் வந்து ஒதுங்குனேன்..உணவு முடிச்ச வேலையாட்கள் அப்போது தான் வேலைக்குத் திரும்பிக்கிட்டிருந்தாங்க. சிலோன் ரேடியோவில் பாட்டு ஓடிக்கொண்டிருந்துச்சு....இடைஇடையே அறிவிப்பாளர் அப்துல் அமீதின் குரலில் தேன் ஈழத் தமிழ் வந்து காதில் பாய்ஞ்சிட்டு இருந்துச்சு

அக்கம் பக்கம் பார்த்து விட்டு பொந்துக்குள் கைவிட்டு ஒரு பேப்பரில் சுத்தியிருந்த அந்தப் பொருளை எடுத்துப் பிரிச்சேன்...உள்ளே புத்தம் புது 555 சிகரெட் பாக்கெட் கண்ணைக் கவர்ந்தது..


வைத்தியைச் சும்மாச் சொல்லக்கூடாது.. சொன்ன மாதிரியே சரக்கைக் கொண்டு வந்துட்டான்..அவங்க மாமா துபாய்ல்ல இருந்து வந்துருக்கார்...வரும் போது பல வகை வஸ்துகளோடு வந்ததாகவும் அந்த வஸ்துகளில் சிலவற்றை எங்களுக்கும் பங்கு தருவதாய் வைத்தி வாக்கு கொடுத்திருந்தான்... அந்த வகையில் எனக்கு கிடைத்தப் பங்கைத் தான் நான் உள்ளங்கையில் வைத்து ரசிச்சுகிட்டு இருந்தேன்....பாக்கெட்டே எவ்வளவு கிக்கா இருக்கா... சிலாகிச்சிட்டு இருந்தேன்...

பாக்கெட்டை உள்ளங்கையில் வைத்து தேய்ச்சேன் அப்படியே மெதுவா சிகரெட்டை எடுத்து உதட்டில் வச்சு பத்த வைக்காமல் கொஞ்ச நேரம் திரும்பவும் கண்களைச் சுத்த விட்டேன்...பக்கத்து காம்வுண்டில் பீடி பிடிச்சிட்டு இருந்த கொத்தனாரிடம் நெருப்பு கடனாய் வாங்கி பத்த வச்சிக்கிட்டு ஒரு கையைத் தலைக்குப் பின்னால் வைத்து மரத்தில் சாய்ஞ்சு நின்னேன்..புகையை ரசிச்சு ருசிச்சு தலைக்கு மேலே விட்டேன்..

அடுத்து நீங்கள் கேட்கவிருக்கும் பாடல் தாவணிக் கனவுகள் படத்தில் இருந்து..ஏரிக்கரை பூங்காற்றே என்ற பாடல் வருகிறது...கேட்டு ரசியுங்கள்.... அப்துல் ஹமீத் சொல்லிமுடிக்கும் போது..காற்றில் அசைந்த எதோ ஒண்ணு என் தோள் மேல விழுந்துச்சு..அதை அப்படியே என்னன்னு கூட பாக்கமால் ஒதுக்கி விட்டுட்டு சிகரெட் சுகத்தில் நான் லயிக்க முயற்சித்தேன்..ஆனால் திரும்பவும் என் தோள் மீது அதே பொருள் வந்து விழுந்துச்சு...இந்த முறை என்னன்னு பாக்கத் திரும்புனேன்..

முளைச்சு காத்துல்ல பறக்க கிளம்பிடிருந்த நம்ம மல்லிச்செடி தான் என் தோளைத் தொட்டு துழாவிக்கிட்டே இருந்துருக்கு...கொடின்னா படரக் கொம்பு வேணுமே..அதான் என் மேல படர முயற்சி பண்ணியிருக்கு... தென்கிழக்கு வாசமல்லி...என்னைத் தேடி ஒரு சேதி சொல்லி... ரேடியோ பாட்டுக் கூட நானும் ஒரு ராகத்தைச் சேர்த்து முணுமுணுத்துகிட்டே மல்லி செடிக்கு ஒரு கொழு கொம்பு தயார் பண்ணி முடிச்சேன்... நம்ம மரத்துல்ல கொம்பை லேசா சாய்ச்சு கொடியை படர்த்தி விட்டுட்டு.... மிச்சமிருந்த சிகரெட்டை ஊத திரும்புனா.. வெளியே போன அம்மா வீட்டுக்குள் நுழையறது கண்ணுல்ல பட்டுச்சு.. சிகரெட்டை எங்கே எறியறதுன்னு தெரியாம...அவசரத்துக்கு நம்ம பாதுகாப்பு பெட்டகமானப் பொந்துக்குள்ளே தூக்கிப் போட்டேன்...வாடை போறதுக்கு காத்துல்ல கையை ஆட்டிகிட்டு இருந்தேன்...
என்னோட கெட்ட நேரம் அம்மா நான் இருக்கும் இடம் நோக்கியே வந்துட்டு இருந்தாங்க...எனக்கு லேசா புரையேறி இருமல் வந்துச்சு...என்னைத் தாண்டி அம்மா போகும் போது தான் எனக்குப் பின்னாடி அவ நிக்கறதையே நான் கவனிச்சேன்...அம்மா கையில் இருந்த எதோ ஒரு பொருளை அவகிட்டக் கொடுத்துட்டு என்னமோ பேசிகிட்டு இருந்தாங்க...காதை நீட்டி கேட்டும் ஒண்ணும் சரியா விழல்ல..
இவ்வளவு நேரம் நான் இங்கே நின்னப் போது அவ என் கண்ணுல்ல படவே இல்லை..இப்போத் தான் வந்துருப்பாளோ...இல்ல நான் தம் மயக்கத்தில் அவளைக் கவனிக்கல்லயே.... ச்சே தம்மை விட அவளோட அருகாமை தர்ற போதை இருக்கே...அதுவல்லவா சுகம்...அப்படியிருக்க அவ பத்தடி தூரம் வந்தாலே என் ஆண்மனம் அலை பாயுமே...பின்னாடியே இருந்திருந்தாக் கவனிக்காம விட்டிருப்பேனா ..வாய்ப்பே இல்ல...இப்போத் வந்துருக்கணும் எனக்கு நானே சமாதானம் சொல்லிகிட்டு நின்னேன்..
"ம்ம்ம் எதோ புகையிற வாடை வருதே..." அம்மாவோட குரல் என்னை என் யோசனை உலகத்தில் இருந்து இழுத்துக் கொண்டு வந்து வெளியே போட்டுது...
"ஆமா...ஆன்ட்டி...ம்ம்ம் அதோ அந்த இடத்தில்ல இருந்து தான் புகை வருது...." அவள் கைக் காட்டுன இடம்..மிகச் சரியா என் ரகசிய உலகத்தின் நுழைவாயிலே தான்.... கை நீட்டுனது மட்டுமில்லாமல்...சட்டுன்னு நான் ஒரு நிலைக்கு வந்து நடக்கிறது என்னன்னு நான் உகிக்கறதுக்குள்ளே..கட்டுமான இடத்தில்ல இருந்து ஒரு குடம் தண்ணியை எடுத்துட்டு வந்து மின்னல் வேகத்தில்ல பொந்துக்குள்ளே ஊத்தியும் விட்டுட்டா...
நான் மென்னு முழுங்கி அப்படியே அடி வயித்துல்ல சுருண்ட பயப்பந்தை வெளியே தள்ள முடியாம அடுத்து என்ன நடக்குமோன்னு சிலையாகி நின்னுட்டு இருந்தேன்...
யாரோ சிகரெட் புடிச்சுட்டு மரத்துல்ல போட்டுருக்காங்க ஆன்ட்டி...அதை அணைக்காமலே போட்டிருக்காங்க போலிருக்கு...அதான் தீ புடிச்சிருக்கு...
எந்தக் கிறுக்குப் பைய புத்தி இப்படி போச்சு...மரத்துல்ல கொண்டு கொள்ளியை போட்டிருக்கான்..வெத்து பைய..... என்னைப் பெத்த அம்மா சொன்னதுல்ல கொஞ்சத்தை மட்டுமே என்னால இங்கே சொல்லமுடியும்.. அம்மா மொத்தமும் சொல்லி முடிக்கும் வரை அவ என்னை ஒரு நமுட்டு பார்வை பார்த்தாப் பாருங்க....உங்க அம்மா சொல்லுறது எல்லாமே சரிடா.... நீ அப்படித் தான்ன்னு பார்வையாலே அவளும் அம்மாப் பேச்சுக்குப் பின்பாட்டு பாடுற மாதிரியே எனக்குத் தோணுச்சு...
"இது எல்லாம் இங்கே வேலை செய்யற பையல்வ வேலையாத் தான் இருக்கும்... உங்க வீட்டாளுக கிட்ட சொல்லி வைம்மா" அம்மா இதைச் சொல்லிகிட்டு இருக்கும் போது எனக்கு சிகரெட் பத்த வைக்க நெருப்பு கொடுத்த புண்ணியவான் அங்கு பீடி பிடிக்க வந்துகொண்டிருந்தார்..
சனியன் சரவெடி கொளுத்தி சட்டைக்குள்ளே வச்சுட்டு அது வெடிக்கறதை வேடிக்கை பாக்காமப் போவாது போலிருக்கே....
அம்மா வாம்மா..ஒரு காபித் தண்ணி போட்டு கொடும்மா...அதான் நெருப்பை அந்த புள்ள அணைச்சுருச்சுல்லா....விடு நான் பாத்துக்குறேன்.... அம்மாவை கையைப் பிடிச்சு இழுக்காத குறையா நான் வீட்டுக்குள்ளே போக வைக்க நான் முயற்சி பண்ணிட்டு இருந்தேன்...
"மேஸ்த்திரி அண்ணேன்..இங்கே வந்து இனிமே சிகரெட் பிடிக்கக் கூடாது...யாரோ சிகரெட் பிடிச்சுட்டு இந்தப் பொந்துக்குள்ளே பாதியிலே பயந்து வீசியிருக்காங்க...அது தீ பிடிச்சிருச்சு...." அவள் பொறுமையா ஆனா ரொம்ப சத்தமாவும் கதையைச் சொல்லிட்டு இருந்தா...அப்பப்போ என்னை ஒரு கேலி பார்வையும் மெல்லிய சிரிப்புமா வேற பாத்துகிட்டே சொன்னா...
"அம்மா இது காசுக்கார ஆளுக பிடிக்க சிகரெட்ல்லா.. நமக்கு எல்லாம் பீடியே சாஸ்திம்மா...இருந்தும் நீங்க சொல்லிடீயே இனி இந்தப் பக்கம் நம்ம ஆளூக யாரும் பீடி சிகரெட் பிடிக்காம பாத்துகிடுதேன்....மத்த ஆளுக திருட்டு பீடி பிடிக்க வராம அந்த வீட்டு ஆளுகளை பாத்துகிடச் சொல்லுங்க... பீடி பிடிக்கோம்ன்னு வீட்டை எரிச்சிரப் போறான்வ..." மேஸ்த்திரி என்னை ஓரப் பார்வை பாத்துக் கொண்ட பீடி பிடிக்க வேறிடம் தேடிக் கிளம்பினார்..
ஒரு வழியா அடிக்க இருந்த புயல் அமைதியாக் கரையக் கடந்த மாதிரி இருந்துச்சு...ஸ்ப்ப்ப்ப்ப்பா...அப்படின்னு மெதுவா ஒரு பெருமூச்சு விட்டுகிட்டேன்... அவ ரொம்ப நிதானமா வந்து கொஞ்சம் எட்டி பொந்தைப் பார்த்தா....
"ம்ம்ம் எல்லாம் காலி....கண்ட கண்ட புக்....திருட்டு சிகரெட்....ஒண்ணும் மிஞ்சல்ல....ஒரு அழகான செடி வளர்ற இடத்துல்ல இந்த விளங்காதப் பொருள் எல்லாம் இருக்குதுன்னே யோசிச்சேன்...சொந்த செலவுல்ல அதை எல்லாம் அகத்திக் கொடுத்ததுக்கு ரொம்ப தேங்க்ஸ்...அப்புறம் உங்க அம்மா சொன்னது புரியுதா... இனிமே இங்கே நோ சிகரெட்... இப்போதுல்ல இருந்து இந்த இடம் மரம் எல்லாம் என் மல்லிச் செடிக்கு மட்டுமே சொந்தம்... புரியுதா...."
சடையை என் முகத்துல்ல படுற மாதிரி விசிறி அடிச்சுட்டு நடந்துப் போனா...
அந்த நிமிசத்தில்ல எந்த ஒரு மனுசனுக்கும் வர வேண்டிய நியாயமானக் கோபம் கூட எனக்கு அவ மேல வர்றல்ல..அது ஏன்ன்னு எனக்கு சுத்தமாப் புரியாம மரத்துல்ல சாய்ஞ்சுட்டு நின்னேன்....
என்னையுமறியாமல் தென்கிழக்கு வாசமல்லி பாடலை என் வாய் முணுமுணுத்தது

வாசம் இன்னும் பரவும்

தென்கிழக்கு வாசமல்லி - 1

கிட்டத்தட்ட பன்னிரெண்டு வருச இடைவெளிக்குப் பின்னாடி நெல்லைச் சீமைக்கு வர்றேன்....சொந்த பூமி காத்துக்குன்னு ஒரு தனி சுகம் இருக்கத் தான் செய்யுது... ஒரு ஊரை விட்டு மறு ஊருக்குப் பிழைக்கப் போன எல்லாருமே இதை ஒத்துப்பாங்க...


பஸ் பயணம் அலுப்பா இருந்தாலும் தாமிரபரணி ஆத்து மணலைப் பார்த்ததும்... ஒரு சின்ன சிலிர்ப்பு அதுவா எனக்குள்ளே வந்துருச்சு... முன்ன எல்லாம் தண்ணி இருந்தது... இப்போவெல்லாம் மண்ணாவது இருக்கேன்னு சந்தோசப் பட வேண்டியது தான் போலிருக்கு...

ஹைகிரவுண்ட் எல்லாம் தாண்டி அப்படியே நடந்தே வீடு வரைக்கும் போனேன்... கையிலே அதிகமான சுமை இல்ல... போகும் போதே ஊரையும் வீதியையும் வேடிக்கைப் பாத்துகிட்டே போனேன்.. ஊருக்கும் எனக்கும் இடைவெளி அதிகமாகி போயிருந்தது புரிந்தது...பழைய அடையாளங்கள் பல இடங்களில் மாறி போயிருந்தது...ஒத்தையும் இரட்டையுமாய் அங்கொண்ணும் இங்கொண்ணுமா இருந்த காமராஜ் நகர் குடியிருப்பில் இப்போ ஏகத்துக்கும் வீடுகள்...மாடி வீடு மாடல் வீடுன்னு நகரத்து வாச்னை வீசியது...

இந்த மாற்றங்களிலும் அதிகம் மாறாமல் எங்கள் வீடு...மாற்றுவதற்கு அவசியமும் இல்லை... ஒரே பையன் நான் ஊருக்கு வருவதே இல்லை... அப்பாவுக்கும் அம்மாவுக்கும் போதுமான வசதிகளோடு வீடு அமைந்து விட்டது... கடைசியாய் என் கல்யாணத்துக்கு வீட்டை அலங்கரித்திருக்க வேண்டும் அதுக்கும் நான் இடம் கொடுக்கவில்லை.. லவ் மேரேஜ் இல்ல பண்ணிகிட்டேன்.. அதுவும் இரண்டு வீட்டையும் எதிர்த்து...அப்புறம் வெளிநாட்டுக்கு போய் அங்கேயே முதல் பையன் பிறந்து... பின்னாடியே ஒரு பொண்ணும் பெத்து... ஒரு வழியா இரண்டு வீட்டோடும் சமாதான உடன்படிக்கை போடுறதுக்கே வருசம் அஞ்சாகிடுச்சு...


அப்புறம் அப்படி இப்படி சில்லரை சேகரிப்பில் தேசாந்திரியாய் திரிஞ்சு சென்னை தான் நம்ம ஜாகைன்னு முடிவு பண்ணி இதோ ஒரு வருசம் ஆகிருச்சு...இப்படி எத்தனையோ காரணங்கள் ஊருக்கு நான் வராமல் போவதற்கு...ம்ம்ம் இப்போ நிச்சயமா வர வேண்டிய காரணம் அமைஞ்சுப் போச்சு...


அப்பாவுக்கு உடம்பு முடியல்ல.... எவ்வளவோ போன்ல்ல சொல்லியும் கேக்கல்ல.. சென்னையிலே நல்ல வ்சதி இருக்கு பாத்துக்கலாம் வாங்கன்னு கேட்டுப் பாத்தேன்.. கெஞ்சிப் பாத்தேன்...

ம்ம்மென் வீட்டு வாசல் மிதிக்காத பையன் வீட்டுக்கு நான் வந்து போனதே என் பேரப் பிள்ளைகளுக்காகத் தான்... அவன் வீட்டுல்ல கிடையா கிடந்து வைத்தியமெல்லாம் நான் பாக்க மாட்டேன்... எங்க அப்பா கிட்ட இருந்து தான் எனக்கும் வைராக்கியம் பிடிவாதம் எல்லாம் வந்துருக்கும்ன்னு யாருக்கும் சொல்லித் தெரிய வேண்டியதில்லை... ஆபிஸ்க்கு லீவ் சொல்லிட்டு பஸ் பிடிச்சுக் கிளம்பிட்டேன்... ஒரு இரண்டு நாள் கழிச்சு என் மனைவியும் பிள்ளைகளூம் ரயிலில் வர மாதிரி டிக்கெட் போட்டுக் கொடுத்துட்டேன்... என்னாலே முடியல்லன்னா அவ வந்து எப்படியாவது அப்பாவை சென்னைக்குக் கூட்டிட்டுப் போறதுன்னு திடமான முடிவு. எடுத்தாச்சு..

வீட்டு வாசலுக்கு வந்து நின்னவுடன் பூத்துக் கிடந்த பூரசு மரம் என் மொத்த கவனத்தையும் இழுத்துப் போட்டது...
என்னைப் பார்த்த உடனே அதுக்கு என்னை அடையாளம் தெரிஞ்சுப் போச்சு.... காத்துல்ல அதுவும் சேர்ந்து கொஞ்சம் வேகமாவே கிளைகளையும் இலைகளையும் அசைச்ச மாதிரி இருந்துச்சு...அதில்ல மிச்சமிருந்த பனித்துளிகளை எல்லாம் என் மேலே வாறி இறைச்சு வரவேற்ற மாதிரி எனக்குப் பட்டுச்சு.. அந்த பனித்துளிகளை துடைக்க மனம் வரவில்லை.. மெதுவா பூரசு மரத்துக்கு கிட்டப் போய் நின்னு ஒரு பழைய நண்பனை பல வருசம் கழிச்சுப் பார்த்தா நெஞ்சோடு தழுவுக்குவோமே அதே மாதிரி பூரசு மரத்தை தோளோடு அணைத்தேன்... மரத்தில் இருந்த குருவிகள் கீச்சு கீச்சு எனக் கத்தின... மரம் இன்னும் கொஞ்சம் பாசத்தோடு அசைந்தது...மரத்தின் வலப்புறத்தில் இருந்த அந்தப் பொந்து இன்னும் அதே அளவில் இருந்தது என் கண்ணில் பட்டது...

"எய்யா...எப்போ வந்தா...." அம்மாவின் குரல் என்னை மரத்தின் நினைவுகளில் இருந்து விடுவித்து வெளிகொண்டு வந்தது...

அப்பாவைப் போய் பார்த்தேன்... கொஞ்சம் தளர்ந்து தான் போயிருந்தார்...வார்த்தைகள் மெதுவாகத் தான் வெளியே வந்தன... பேசிக்கலாம் இப்போத் தானே வந்து இருக்க...அப்படின்னு அம்மா அப்போதைக்கு அணைப் போட்டு கையில் காபி தம்பளரை கொடுத்தாள்...
கருப்பட்டி காப்பி...ஸ்ஸ்ஸ்...ஆர அமர ருசித்து குடிக்க ஏத்த இடம் நம்ம பூரசு மரத்தடி பக்கம் தானே... எத்தனை ஆண்டுகால பழக்கம்...ஒரு பெரிய இடைவெளிக்கு பிறகு மீண்டும் அந்த சுகத்தை அனுபவிக்க மனம் அலைந்தது...

மரத்தடியில் போய் நின்று பக்கத்து காம்பவுண்டை எட்டிப் பார்த்தேன்...அந்த பெரிய வீடு அப்படியே இருந்தது...அங்கு நிறைய சிறூவர்கள் விளையாடி கொண்டிருந்தார்கள்...அவர்கள் விளையாட்டில் கொஞ்சம் நேரம் லயித்து நின்றேன்...இப்படித் தானே நாமும் ஒரு காலத்தில் இருந்த்தோம்.. அந்த நினைப்பே இனிமையாக இருந்தது..

இப்போக் கூட அந்த பெரிய வீடு கட்ட ஆரம்பித்த நாள் எனக்கு நல்லா நினைவிருக்கு... பொங்கல் முடிஞ்ச நேரம்...வழக்கம் போல ஒரு கையில் கருப்பட்டி காப்பியும் மறுகையில் தினந்தந்தி பேப்பரும் வச்சிக்கிட்டு பூரசு மரம் பக்கம் வந்து நின்னேன்... சிந்துபாத் லைலா கன்னித்தீவுல்ல அன்னிக்கு என்னாச்சுன்னா பாத்துட்டு..அப்படியே சாணக்கியன் சொல்லையும் படிச்சுட்டு...தலையைத் தூக்குன்னா...பக்கத்து காம்பவுண்ட்ல்ல ஒரு பெரிய கார்...கான்ட்டசான்னு ஞாபகம் வந்து நிக்குது...காரிலிருந்து இரண்டு வேட்டி கட்டிய பெரியவர்களும்..கூடவே மடிசார் கட்டிய மாமிகளும் இறங்கி நடந்துப் போய்கிட்டு இருந்தாங்க.. அந்த நிமிசம் அவங்களுக்குப் பின்னாடி நடந்ததை நான் கவனிக்கல்ல....

ஆனா சலக் சலக்ன்னு கேட்ட கொலுசு சத்தம் என்னைத் திரும்ப வச்சுடுச்சு.. ஒரு சின்ன இடைவெளி விட்டு...ஒரு பொண்ணு....அப்பாடா...மின்னல் கொடி மின்னல் கொடின்னு அப்படின்னு எதோ நாவல்ல எல்லாம் படிச்சுத் தான் இருக்கேன்.. அன்னிக்குத் தான் பார்த்தேன்...சும்மா அந்த சடையை அப்படித் தலையைச் சுத்தி போட்டாப் பாருங்க..கருப்பட்டி காப்பி என் கையிலே இருந்து தெறிச்சுருச்சு...

கண்ணு இமையா இல்ல அது பட்டாம்பூச்சி இறக்கையா... அது துடிக்கிற துடிப்புல்ல இங்கே பாத்த என் இதயம் வெடிக்கவே ஆரம்பிச்சுருச்சு.... பட்டுப் பாவாடைத் தாவணியிலே குத்தால அருவி அங்கே மலை விட்டு இறங்கி வந்த மாதிரி அப்படி ஒரு துறுதுறுப்பு...போகிற போக்கில் அப்படியே பூரசு மரம் பக்கம் ஒரு பார்வையை சிதற விட்டுட்டு சிறகடிச்சு போயிட்டே இருந்தா...நான் மரத்தைச் சுத்தி சுத்தி அந்தப் பார்வை விழுந்த இடத்தைத் தேடி ரணமாகிப் போனேன்..
அந்த நேரம் பார்த்து காலை நேயர் விருப்பத்தில் ஒரு பாட்டு போட்டாங்க...நல்லாவே ஞாபகம் இருக்கு... ஏரிக்கரை பூங்காற்றே நீ போற வழி தென்கிழக்கா.. தென்கிழக்கு வாசமல்லி....ராஜாவின் இசைக்கு அடிமையாக ஆரம்பித்திருந்த காலக்கட்டமது..

"சரி உனக்கு சாப்பாடு எடுத்து வைக்கணுமா...இல்ல கான்டீன்ல்ல பாத்துக்க்குறீயா..."
இதைக் கேக்க வந்த அம்மா அங்கே பக்கத்துல்ல நடக்கற சடங்குகளை எல்லாம் பாத்துட்டு அப்படியே கதையை வேற பக்கம் ஓட்ட ஆரம்பிச்சிட்டாங்க..எனக்கும் கொஞ்சம் தேடாமலேத் தகவல் வந்து சேர்ந்துருச்சு...

புதுசா வீடு கட்டப் பூஜை பண்ணுறாங்கப் போல... பெரிய ஆபிசராம்டா..தில்லியிலே இருக்காவளாம்..சொந்த ஊர்ல்ல பூமி வேணும்ன்னு வீடு கட்டப் போறாவளாம்...ஒரே பொண்ணாம்..ஒரு பையனாம்...பொண்ணு இப்போத் தான் காலேஜ் சேரப் போவுதாம்...எங்களுக்கும் பக்கத்து காம்பவுண்டுக்கும் ஒரு வேலி மட்டுமே இடையில் இருந்தது..
அந்த வேலியோரம் தான் பூரசு மரமும் நின்னுச்சு..அதுக்கடியிலே நின்னுகிட்டு அம்மா சொன்னத் தகவலை எல்லாம் உள் வாங்கிகிட்டேன்..

சரி சாப்பாடு...அம்மா மறுபடியும் கேக்க..

இன்னிக்கு நான் காலேஜ் போகல்ல..கொஞ்சம் மேலுக்கு சரியில்லதா மாதிரி இருக்கு...திடீரென முகத்தை தொங்கப் போட்டுட்டுச் சொன்னேன்...
அம்மா என்னை மேலும் கீழும் பார்த்தாள்...கட் அடிக்க இப்படி ஒரு காரணமா... அப்படின்னு அம்மா கேட்பது போல் இருந்தது..அம்மா போய் வெகு நேரம் வரை நான் அங்கேயே இருந்தேன்...

இன்னும் ஏரிக்கரை பூங்காற்றே பாட்டு காற்றில் மிதந்து வந்து கொண்டே இருந்தது...இந்த முறை பாட்டு கான்ட்டசா கார் டேப் ரிக்கார்டரில் இருந்து வந்துக் கொண்டு இருந்தது...

பூரசு பொந்தில் இருந்து அந்த வார பிலிம் பேர் எடுத்து ஒரு ஓரமாய் உட்கார்ந்து புரட்ட ஆரம்பித்தேன்..நடுப்பக்கத்தில் ஷில்பா ஷெட்டியின் கவர்ச்சிப் படம் ..அதையே அப்படி இப்படி பார்த்துக் கொண்டிருந்ததில் பக்கத்தில் ஆள் வந்து நின்றதை கூட நான் கவனிக்கவில்லை...

பிலிம் பேர் எல்லாம் அந்தக் காலத்தில் வீட்டில் தடைச் செய்யப் பட்ட புத்தகம்..வீட்டில் தடை விதிக்கப்படும் எந்த பொருளுக்கும் அடைக்கலம் கொடுப்பது என் நண்பன் பூரசு மரத்தின் பல ஆண்டு காலமாய் எனக்கு செய்து வரும் உதவி...அதற்கு எனவே தனக்குள் ஒரு தனி பெட்டகமே திறந்து கொண்டவன்...ஊர் பார்வைகு அது வெறும் பொந்து அவ்வளவே...

"தம்பி..." குரல் கேட்டு திடுக்கிட்டு நிமிர்ந்தேன்...மடிசார் மாமிகளில் ஒருத்தர் என் பக்கம் நின்று கொண்டிருந்தார்..கையில் எதோ பழம் வகையறா...இருந்த ஒரு தட்டு இருந்தது...அம்மா அதற்குள் அங்கு வந்து விட்டாள்..பரஸ்பர அறிமுகம்..அப்படியே அம்மாவும் மாமியும் பேச்சு வார்த்தை எனப் பழக ஆரம்பித்து விட்டனர்..

"மல்லிகைச் செடின்னா இவளுக்கு அப்படி ஒரு ஆசை.. அதான் சொந்த வீடுன்னுதும் முதல் வேலையா ஒரு செடியைக் கொண்டு வந்துட்டா... "மாமி அம்மாவிடம் சொன்னது எதேச்சையாக காதில் விழுந்தது...

அவளும் அங்கேத் தான் பக்கத்தில் மண்ணைப் போட்டு நொண்டிக் கொண்டிருந்தாள்..அவளுக்கு உதவியாக அவள் தம்பி கையில் ஒரு சின்னக் கம்பியோடு வந்து நின்றான்...பாவாடையை லேசாக தூக்கி இடுப்பில் மடிப்பில் மடித்துக் கட்டியிருந்தாள்..கணுக்காலில் கட்டியிருந்த சலங்கை சிணுங்கியது...முன்னால் வந்து விழுந்த பட்டுக் குழலை கைகளால் அவ்வப்போது விலக்கி விட்டுக் கொண்டாள்...

ம்ம் சரிடா..நம்மளும் உதவி செய்ய வேண்டியது தான்..கைலியை லேசா மடிச்சுக் கட்டிட்டு சின்னப் பையன் கிட்ட இருந்து கம்பியை வாங்கிட்டுப் போய் அவளுக்கு நேர் எதிரில் உட்கார்ந்தேன்.. என்னை நிமிர்ந்து பார்க்காமலே அவள் வேலையில் தீவிரமாக இருந்தாள்..ம்ம் நான் எதாவது பேச்சு கொடுக்கலாமா..அப்படின்னா எப்படி எப்படி பேச்சை ஆரம்பிக்கலாம்ன்னு யோசிச்சுகிட்டே இருக்கும் போது நான் கொஞ்சமும் எதிர்பாக்கல்ல...

"உங்களுக்கு ஷில்பா ஷெட்டி ரொம்ப பிடிக்குமோ....."
இது தான் என்னிடம் அவள் கேட்ட முதல் கேள்வி...

ஷில்பா செட்டி...அது யார்றா.. ஒரு வேளை கிரிக்கெட் பிளேயரா... இல்லை மல்லிகை சம்பந்தமா எதாவது மேட்டரா... ஒரு கணம் குழம்பி போயிட்டேன்...

"ஓகோ பேரேத் தெரியாமத் தான் படத்தை அந்த மாதிரி சுத்தி சுத்தி பாத்துகிட்டு இருந்தீங்களா,,,,," தம்பியை தண்ணி எடுத்துட்டு வரச் சொல்லி விரட்டி விட்டுட்டு என் கிட்ட அடிக்குரலில் கேட்டாள்.. அப்போவும் என்னை நிமிர்ந்து பார்க்கல்ல... செடியை நட்டு முடிச்சுட்டு சுத்தி சின்ன சின்னக் கல்லை வச்சு அழகா பாத்திக் கட்டிகிட்டு இருந்தா...

தண்ணியைத் தம்பிகாரன் கிட்ட இருந்து வாங்கி மெதுவா அந்த செடியின் இலைகளுக்கு வலிக்காதவாறு தெளித்தாள்..

"ஆன்ட்டி வீடு கட்டுற வரைக்கும் இந்த செடியைக் கொஞ்சம் பாத்துக்கணும்..தண்ணி எல்லாம் சரியா ஊத்தணும்... கொஞ்சம் உதவி பண்ணுறீங்களா" எங்க அம்மாக் கையைப் பிடிச்சிகிட்டு அவக் கேட்டதும் எங்க அம்மா அப்படியே உருகிப் போயிட்டாங்க,,, நான் உருகி உருகுவேக்கே போயிட்டேன்ன்னு சொல்லணுமா என்ன..

"இந்தச் செடி எங்க பொறுப்பு... என் பையன் இங்கேயேத் தான் இருப்பான்.. அவன்கிட்ட தண்ணி ஊத்தி பாத்துக்கச் சொல்லுறேன்... நீ கவலைப் படவே வேணாம் போதுமா" அம்மா வாக்கு கொடுத்துவிட்டாள்...

"ம்ம்ம்..ஆன்ட்டி இன்னொரு விஷய்ம்..அந்த மரப் பொந்துல்ல நிறைய பூச்சி இருக்குன்னு நினைக்கிறேன்... பேசாம தீவச்சி விரட்டி விட்டுருங்க... மரத்துக்கும் நல்லது என் மல்லிகை செடிக்கும் நல்லது..." என்னைப் பார்த்து லேசாக கண் சிமிட்டினாள்

"அப்படியா அம்மா.. நான் கூட ரொம்ப நாளா அந்தப் பொந்துல்ல தீ வைக்கணும்ன்னு தான் இருக்கேன்.. இந்தப் பையத் தான் நானே வைக்கிறேன்...அந்தா இந்தான்னு இழுத்து அடிச்சிகிட்டு இருக்கேன்... ம்ம்ம் இனி காலந்தாழ்த்தாம வச்சுர வேண்டியது தான்..." அம்மாவும் அவளை அமோதித்தாள்...

ஆகா அழகா இருக்காளேன்னு அசந்தா..நம்ம அடிவாரத்தையே ஆட்டிடுவா போலிருக்கே...தம்பி உஷார்டா.. எனக்குள் எச்சரிக்கை மணி ஒலித்தது..அது வெறும் பொந்து இல்லை என் சுவீஸ் பேங்க் லாக்கர்.. என்னுடைய பல வருட ரகசிய வைப்புகளின் காப்பகம்...பெட்டகம்.. எனக்கும் என் நண்பன் பூரசு மரத்துக்கும் மட்டுமே தெரிந்த கணக்கு வழக்கு அது...வந்த முதல் நாளே அதில் இவள் மூக்கை நுழைக்கிறாளே....

காலையில் என் கண்களுக்கு ஒரு தேவதையாகத் தெரிந்தவள்..இதோ மாலை சூரியன் மயங்குவதற்குள் அவளே அவளே தான் ஒரு ராட்சசியாகத் தெரிகிறாளே...

ம்ம்ம்ம் தம்பி பொண்ணு கிட்டே கொஞ்சம் சூதனாமா இருந்துக்கோன்னு புத்தி நெத்தி பொட்டில் அடிச்சு சொல்லுது...ஆனா மனசு இருக்கு...கிறுக்கு பைய மனசு....அது பாட்டுக்கு அத்துகிட்டு ஒரு பக்கமா தென்கிழக்கு வாசமல்லின்னு பாடிகிட்டு குத்தால மலை காத்து கணக்கால்லா திரியுது...

வாசம் இன்னும் வீசும்...

ஒரு காதல் குறிப்பு

ஒரு சனிக்கிழமை மதியம் பொழுது போகாமல் இருந்த போது பழைய அலமாரி ஒண்ணு லேசாக தூசு தட்டு வா என்று சங்கேத மொழியில் தூது விட்டது... சரி நல்லா தின்னுட்டு சும்மாத் தானே இருக்கோம்ன்னு அலமாரியின் அலங்கார அழைப்புக்கு ரைட் கொடுத்து களத்தில் இறங்கினேன்...

1992....கவிதைப் போட்டி ஆறுதல் பரிசு..மாணவர் மன்றம்... ஆஹா அப்பவே நான் ஒரு கவிஞன்.. என் மனம் மேடை போட்டு மீண்டும் எனக்கு அந்த சான்றிதழை சகல மரியாதைகளோடும் கொடுத்து கவுரவித்தது... இதழோர புன்னகையோடு இன்னும் துழாவினேன்...

1993...இருக்கும் பள்ளி சுற்றுலாவில் எடுத்த புகைப்படம்.. வி.ஜி.பி கோல்டன் பீச் வாசல் அய்யனார் பக்கம் அட்டகாசமாய் போஸ் கொடுத்த படி... நான்...ம்ம்ம் அது பாலா.. அப்புறம் பத்ரி...செந்தில்...சுப்பு... சுப்பு மட்டும் இன்னும் தொடர்பில் இருக்கிறான்.. அவனுக்கு இரண்டு மாசம் முன்னாடி தான் ஒரு அழகான பெண் குழந்தைப் பிறந்தது... ம்ம்ம் செந்தில் டாக்டராயிட்டான்... இன்னும் கல்யாணம் ஆகல்ல.,.. கடைசியாப் பாத்தப்போ அவன் தன்னுடைய நாலாவது காதல் கதையை ரொம்பவே சின்சியராச் சொன்னான்...மத்த மூணு கதையையும் இதே சின்சியாரிட்டி குறையாமல் தான் சொன்னான் என்பது வேறு விசயம்... ம்ம்ம் பாலா...பத்ரி... இரண்டு பேரையும் பாத்து பத்து வருசத்துக்கும் மேல ஆச்சு... அவங்க கிட்டயும் இந்த போட்டோவோட ஒரு காபி இருக்கும்.. எப்போவாது எடுத்துப் பாத்தா என்னை நினைச்சிப்பாங்க.. அப்படின்னு எனக்கு நானே சொல்லிகிட்டேன்... அடுத்து என்ன சிக்குதுன்னு பாப்போம்...

1995... ஜெயந்தி தியேட்டர் டிக்கெட் ஒண்ணு.... அட தலைவர் படத்து டிக்கெட்.. பாட்சா... 13 ஜனவரி 1995.. மாலைக் காட்சி.. ஆட்டோக்காரன் ஸ்டில்ன்னு அப்போ எடுத்து பத்திரப்படுத்தி வச்ச டிக்கெட்.. வீட்டுல்ல சக்கரை வாங்க கொடுத்து அனுப்புன காசுல்ல... தியேட்டருக்குள் போய் போலீஸ் லத்திக்கு வளைந்து நெளிந்து வேர்த்து விறுவிறுத்து... விசிலடித்து கொண்டாட்டமாய் படம் பார்த்த ஞாபகம் மனத்திரையில் மீண்டும் ரிலீஸ் ஆகி சக்க போடு போட்டது..

ம்ம்ம் வருசத்துக்கு ஒண்ணா சிக்குன ஞாபகங்களில் நனைந்தப் படி அலமாரியில் ஒளிந்திருந்த நினைவு புதையல்களை ரசித்தப்படி நேரம் போய்கொண்டிருந்தது....

2002... ஒரு ஐடி கார்ட்.. என் கையில் சிக்கியது... ம்ம்ம் ஆறு வருடத்துக்கு முந்தைய முகம்...என் முகம்...ம்ம் பரவாயில்ல.. ரொம்ப மாறல்ல... கொஞ்சம் அழகாயிட்டேனோ.... இருக்கலாம்... அந்த கார்ட் இருந்த டைரி.... பச்சை கலர் டைரி....அந்த வருடம் கம்பெனியில் வழங்கிய டைரி... ஐடி கார்டில் இருந்த அதே லோகோ கொஞ்சம் பெரிதாய் அந்த டைரியின் முகப்பில் இருந்தது...கம்பெனியில் இருந்து விலகி வரும் போது எப்படியோ அந்த ஐடி கார்ட்டை நான் எடுத்து வந்து விட்டது எனக்கு நினைவிருந்தது... அந்த கார்டை கேட்டு அப்போதெல்லாம் அந்த கம்பெனியில் இருந்து அடிக்கடி எனக்கு போன் வரும... அந்த ஆபிஸ் ரிசப்னிஷ்ட் தான் அடிக்கடி போன் பண்ணுவா... அவப் பேர் கூட.... ம்ம்ம் அது இப்போ ஞாபகத்தில் இல்ல.. வரும் போது கண்டிப்பா சொல்லுறேன்...

அந்த டைரியின் பக்கங்களின் படிந்திருந்த தூசியினை மெல்ல விரலால் களைந்தப் படி அதில் என்ன இருக்குன்னு படிக்க ஆரம்பிச்சேன்...

பூக்கும் பூக்கள் எல்லாம்
கிளைகளுக்குச் சொந்தமில்லை...
மரத்தில் இருந்து உதிர்ந்தப் பின்னால்
இலைகளுக்கு முகவ்ரி இல்லை..
இறுக கட்டியணைத்தாலும்
கடுகளவு காற்று கூட
கைகளில் தங்குவதில்லை...
வாரியிறைந்தப் பின்னால்
மழைத்துளிகள் வானம் தேடுவதில்லை...
விழுந்தப் பின்னால் வார்த்தைகள்
உதடுகளுக்குத் திரும்புவது இல்லை...

இந்த வரிகளைப் படித்தவுடன் அவசரமாய் தம்மடிக்க வேண்டும் போல இருந்தது.. அவசரத்துக்கு அடிக்க துணிக்கு அடியில் சுருட்டி வைத்திருந்த கடைசி சிகரெட்டை எடுத்து கடைவாய் பல்லுக்குள் செருகினேன்.. பற்ற வைத்த சிகரெட் புகையை உள்ளுக்கு இழுத்து சுவாச பையை அழுக்குப் படுத்தி அப்புறமுமாய் வெளியே வீதியில் வீசி எறிந்தேன்..

சிகரெட்டின் நுனி நாக்கில் எஞ்சியிருந்த நெருப்பு என்னை வெறித்துப் பார்ப்பதாய் எனக்கு தோன்றியது...அந்த சிகரெட்டை அவசரமாய் வெளியில் தூக்கி எறிந்து விட்டு டைரி இருந்த பக்கம் திரும்பினேன்..கலைந்த தலை முடியை கோதிவிட்ட படி மோவாயைத் தடவினேன், முந்தா நாள் முளை விட்ட தாடியின் முட் குத்தல் உள்ளங்கையை அரித்தது... இன்னொரு தம் அடிக்க தேடினேன்....

2003... கம்பெனி ஆண்டு விழா புகைப்படம் என் கண்ணில் பட்டது...அந்த புகைப்படத்தில் அவளும் இருந்தாள்... கண்ணைக் கட்டிப் போடும் வண்ணத்தில் பச்சை சுடிதார்..ஒற்றை வகிடு எடுத்து முன் நெற்றியில் தவழ விட்ட கற்றை முடி... விடியோவாக இருந்திருந்தால்... ம்ம்ம் அந்த முடி அவள் நெற்றி என்னும் மேடையில் மானாட மயிலாட என ஆடி, பார்க்கும் அத்தனை மனங்களையும் ஆட்டியிருக்கும் என்பது மட்டும் கதையல்ல நிஜம்... சரி...இந்த டிவி சேனலில் வரும் கெக்கே பிக்கே தொகுப்பாளினிகளிடம் கஷ்ட்டப் படும் சிரிப்பு என்ற வஸ்து அவள் உதடுகளில் மட்டும் ஆனந்த தாண்டவமாடியது... அழகாய் பூத்து குலுங்கியது.... புகைப்படத்தின் மீது படிந்த தூசி கூட அவள் சிரிப்பு தொட தவிர்த்து தள்ளியே நின்றது.. அப்படி ஒரு அச்சச்சோ சோ சுவீட் புன்னகை....

அவளைப் பத்தி சொல்லியாச்சு.. நம்மைப் பத்தியும் சொல்லணும்ல்ல.. பெரிய அஜித்தோ விக்ரமோ..வாரணமாயிரம் சூர்யாவோ... மேடியோ எல்லாம் இல்லன்னாலும் சுமாரா ஒரு ரேஞ்சுக்கு இருப்பேன்... இந்த ஜிம் எல்லாம் போய் ஜம்ன்னு ஆகல்லன்னாலும் காலையிலே எந்தரிச்சு பீச்சோரமாய் ஓடி அப்புறம் வீட்டுக்குள்ளேயே தண்டால் ப்ஸ்கி எல்லாம் எடுத்து கொஞ்சம் மெயின்டேன் பண்ணுவோம்ல்ல டைப் ஆளுங்க நான்...

பள்ளியிலே பழகலாமான்னு பயந்து... காலேஜ்ல்ல பேசலாமான்னு யோசிச்சு...கோயிலுக்குப் போகும் போது சாமியை சைலண்ட் காரணமா வச்சு பொண்ணுங்களைப் நிமிந்து நிமிராமலும் பார்த்து... அப்படி பாக்குற வேளையிலே, நம்ம பாக்கறதை அக்கம் பக்கம் எவனும் பாத்துருவானோன்னு பயந்து பம்முனது தான் ஜாஸ்தி...

இப்படி காதல் எனக்கு அறிமுகமாகி காதலி யாருமே அறிமுகமாக மறுத்தக் காலக்கட்டத்தில் வேற வழி இல்லாமல்....

மொழி பிரச்சனை வந்தாலும் பரவாயில்லை.. காதலிச்சே தீருவது என்ற வெறியில் கல்லூரி காலத்தில் காஜோலைக் கண்டப்படி காதலித்தேன்.... மே தும் சே ப்யார் கர்தா ஹீன் சொல்ல பழகுவதற்குள் அஜய் தேவ்கன் காதல் கல்யாணம் என வேகமாய் போய்விட...
அடுத்து வந்த ஐஸ்வர்யாராயாவது எப்படியும் பேசி மடக்கிரலாம் என தொடை மடக்கி கை இடுக்கி கண் சுருக்கி கனவு கண்ட காலத்துக்கும் சல்மான் கான் கன் வைத்து கலங்க வைக்க...
எதோ அந்த நேரத்தில் அறிமுகமான சினேகாவை குமுதம் ஆவி அட்டைப் படம் நடுப்பக்கம் என பார்த்து பல்லிளித்து காதல கண்ணியம் காத்து வந்தேன்...

அப்படி ஒரு காதல் காலத்தில் கொஞ்சம் காஜோலின் குறுகுறுப்பு... ஐஸ்வர்யா ராயின் மினுமினுப்பு... சினேகாவின் குளிர் சிரிப்பு என என் வாழ்க்கையில் வந்து சேர்ந்தாள் ரஞ்சனி... என் ரஞ்சனி...

ஒரு வெள்ளைக்கார துரை ஆரம்பிச்ச கப்பல் கம்பெனியிலெ கம்ப்யூட்டர் தட்டுர வேலையிலே மாசம் ஒரளவு சம்பளத்துக்கு என்னையும் கூப்பிட்டாங்க... சும்மா ஏரியாவே அதிர டேய் நானும் ஆபிசராயிட்டேன் அப்படின்னு அலறலோட வேலைக்குப் போய் சேர்ந்த இடத்திலே தான் தற்காலிகமாக என் திரையுலக காதலிகள் எல்லாருக்கும் நான் துரோகியாக மாற வேண்டி போச்சு... எஸ் ஐ பெல் இன் லவ்.... லவ்..அப்படி ஒரு லவ்...

அழகானப் பொண்ணைப் பாத்தா ஒரு மயக்கம் வரும் ஒரு கிறக்கம் வரும்... வாலிப வயசுல்ல அதெல்லாம் சகஜம் தானே...எனக்கும் அது பல தடவை வந்து இருக்கு...போயிருக்கு... ரஞ்சனி விஷ்யமும் அப்படித் தானோன்னு கூட முதல்ல யோசிச்சேன்... இந்தப் பாத்த உடனே காதல் வரும்... அப்படிங்கற கருத்துக்கு பெருசா கொடி பிடிக்கிற ஆளு நான் கிடையாது...

ரஞ்சனியைப் பாக்குற வரைக்கும் காதல்ன்னா என்னவோன்னு நினைச்சிட்டு இருந்தேன்... அவளைப் பாத்தப் பிறகு காதல்ன்னா என்னன்னு யோசிக்க ஆரம்பிச்சேன்...

தினமும் அவளை ஒரு முன்னூறு முறையாவது ஆபிஸ்ல்ல பாக்குறது உண்டு... போகும் போது வரும் போது... கேன்டீன்ல்ல...பைக் பார்க்ல்ல... மீட்டிங் ஹால்ல.... அவகிட்ட பேசக் கூட செஞ்சு இருக்கேன்...
வழியிலே நிக்கும் போது ஒரு முப்பத்து மூணு தடவை எக்ஸ்க்யூமீ... கேட்டு இருக்கேன்...அப்புறம் கேன்டீன் லைன்ல்ல நிக்கும் போது ப்ளீஸ் இதை பாஸ் பண்ணுறீங்களா.. இப்படி ஒரு இருபது தடவை... ஒரு இரண்டு தடவை குட் மார்னிங் கூட சொல்லியிருக்கேன்...

இப்படி எல்லாம் அவளை நான் சுத்தி இருந்தப்போ ஜில்ன்னு ஐஸ்கிரீம் தொண்டைக்குள்ளே வச்ச எபெக்ட் தான் வரும்.... அது ஒரு வித சுகம்.. அடுத்த தடவை ஐஸ் கிரீம் சாப்பிடும் போது காதலோடு சாப்பிட்டு பாருங்க.. உங்க காதல் உங்க தொண்டைக் குழியோரம் ஜில்லுன்னு வந்து போகும்...

முதல் முறையாக ரஞ்சனி மூணு நாள் ஆபிசுக்கு வரவில்லை....
முதல் நாள் யாரைக் கேட்பது என புரியவில்லை... இரண்டாவ்து யாரைக் கேட்டாலும் விவரம் தெரிஞ்சா பரவாயில்லை என்று ஆனது... மூன்றாவது நாள் சத்தியமாக பொறுக்க முடியவில்லை...

அது தான் காதல் என அந்த வினாடி எனக்குள் எதோ ஒன்று ஊர்ஜிதம் செய்தது... சொல்ல முடியாத வலி என்னைக் கொன்று விழுங்கத் துவங்கியது... அட போங்கடா அவ இல்லாம ஆபிஸ் என்னடா ஆபிஸ் இழுத்து பூட்டுங்கடா... அப்படின்னு மெயில் கூட டைப் அடித்து ட்ராப்ட்ல்ல வச்சுட்டு அவள் ஞாபகத்தில் அதை அனுப்ப மறந்து அப்போதைக்கு என் வேலையையும் காப்பாத்திக் கொண்டேன்,...

அமாவசைன்னு ஒண்ணு இல்லனா பவுணர்மிக்கு ஏதுங்க மரியாதை.... நாலாவது நாள் எங்க ஆபிஸ்க்கு பவுணர்மி வந்துச்சு... அவ கை நிறைய திருச்சூர் நேந்தரங்கா சிப்ஸ்...சீடை.. முறுக்குன்னு எல்லாருக்கும் கொண்டு வந்தா...பொதுவுல்ல இருந்ததை எதோ ஒண்ணு தடுக்க நான் எடுக்காமல் விட்டது எவ்வளவு அபத்தமானது... அடுத்த சில நிமிடங்களில் காலியான வெறும் பாக்கெட்கள் மட்டுமே மிஞ்சின...அதை நான் சேகரித்து எடுத்து சிலாகித்து வைத்தது தனிக்கதை...மூன்று நாட்களாக ரஞ்சனியின் கூந்தல் உதிர்க்கும் மல்லிகை பூக்களுக்கு ஏங்கிய அவள் இருக்கை அன்று அதன் ஏக்கம் தீர்ந்து மல்லிகை வாசனையில் குளித்தது.. தனியாக என்னைப் பார்த்து சிரித்தது...

இப்படியே ஒரு ஏழு எட்டு மாசம் ஓடிப் போச்சு.. டிசம்பர் 31... வேலையை முடிச்சிட்டு நாங்க கிளம்புற நேரம்... எல்லாரும் எல்லாருக்கும் ஹேப்பி நியு இயர் சொல்லிகிட்டு இருந்தோம்... ரஞ்சனியை என கண்கள் எல்லாப் பக்கமும் தேடிகிட்டு இருந்தன... ஆனா அவளை கண்டு பிடிச்சது என்னவோ என் காதுகள் தான்..

எனக்குப் பின்னால் அவள் குரல் கேட்கவே கொஞ்சம் நிதானித்து எனக்குள் ஒத்திகை எல்லாம் பார்த்து திரும்பினேன்... சேம் டூ யூ...,சேம் டூ யூ... வெரு ஹேப்பி நியூ இயர்.. சேம் டூ யூ... இப்படி சொல்லி சொல்லி பார்த்துகிட்டு இருந்த என் தோளை யாரோ தட்ட ....அப்படியே டக்குன்னு திரும்பி.... "சேம் டூ யூ....." சொன்னால் அங்கு நின்றது என் நண்பன் அருண்...

"டேய் வாங்குன கடனை திருப்பித் தாடான்னு தோளை தட்டி கூப்பிட்டுக் கேட்டா... சேம் டூ யூவா.... -ஷேம் டு யூடா....." கடுகடுன்னு பையன் கடித்து வைக்க...,நான் அப்படியே கண்ணைப் பொத்த அதே வினாடியில் அருணின் கை குலுக்கி "ஹேப்பி நியூ இயர் அருண்...." சொல்லிட்டு ரஞ்சனி அங்கிருந்து நகர்ந்துப் போனாள்....வினாடிக்கும் குறைவான அந்த கணப்பொழுதில் தீ போல் என்னை கொளுத்தி விட்டு போகும் பார்வை ஒன்றை அவள் என் மீது பாய்ச்சியதாய் எனக்குள் ஒரு உணர்வு...சின்னதாய் ஒரு நிலநடுக்கம் எனக்குள் வந்து போனது..ரிக்டர் ஸ்கேல் ஞானம் இல்லாத காரணத்தால் என்னால் அளவைக் குறிக்க முடியவில்லை

"படுபாவி... ஒரு நூறு ரூபா...அதுக்காக இப்படி மானத்தை வாங்கிட்டானே... அவளுக்கு கேட்டிருக்குமோ... இருக்காது... இருக்குமோ..." இப்படியே யோசிச்சதுல்ல நேரமும் நகர்ந்து போனது... ரஞ்சனியும் கிளம்பி விட்டாள்...

"டேய் கிளம்பலாம் வா... நூறு ரூபா பெட்ரோலுக்கு இல்ல அதான் கேட்டேன் கோச்சுக்காதே மச்சி.. வண்டிக்கும் எனக்கும் சேர்த்து போடணும்ல்ல... நியு இயர் ஆச்சே.." அருண் கூப்பிட்டான்... அவனோடு புத்தாண்டு கொண்டாட்டத்தில் கலந்து போதையில் கரையேரிய போது மறு நாள் சூரியன் நடு வானில் நின்று நான் பல் விளக்காமல் காபி குடிப்பதைக் கேலியாய் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்...

"ம்ம்ம் அருண் இது என்னடா.. டேபிள்ல்ல.... ?" புத்தாண்டு கொண்டாட்டம் ஒரு வாரம் என்னைக் காய்ச்சலில் கொண்டு விட்டதில் அலுவலகம் செல்லாத நான் என் மேஜை மீது இருந்த பத்திரிக்கை பார்த்து கேட்டேன்...

"கல்யாணப் பத்திரிக்கை... நம்ம ரஞ்சனிக்கு.டா... உனக்கு எங்கே தெரியும்.. நீ தான் அவக் கூட சரியா முகம் கொடுத்து கூட பேச மாட்டியே.... எப்போ அவளை பாத்தாலும் தலையை குனிஞ்சுட்டு அப்படி போய் நின்னுக்குவீயே... இருந்தாலும் நல்ல பொண்ணுடா.. உங்க பிரெண்ட் அந்த சைலண்ட் பார்ட்டிக்கும் கார்ட் கொடுத்துடுங்கன்னு சொல்லி உன் பேர் எழுதி கார்ட் வச்சிருக்கா... கல்யாணம் கேரளாவில்ல... அவ நேத்தோட ஆபிஸ்ல்ல லாஸ்ட் டே.... வி வில் மிஸ் ஹெர் டா...அப்புறம் நியூ இயர்க்கு ஆபிஸ்ல்ல டைரி கொடுத்துருக்காங்க... ரிசப்ஷ்னிஸ்ட் தன்யா கிட்ட இருக்கு உன் டைரி போய் வாங்கிக்க...." இந்தத் தகவலைச் சொல்லிட்டு அருண் அடுத்த வேலைப் பாக்க போயிட்டான்...

ம்ம்ம் அந்த ரிசப்னிஷ்ட் பேரை சொல்லுறேன்னு சொன்னேனெ இப்போ சொல்லிட்டேன்.. தன்யா கிட்ட டைரி வாங்கிட்டு நேரா பைக் பார்க் போய் உக்காந்தேன்...

டைரியைத் திறந்து.... என்னத் தோணுச்சோ அதை அப்படியே எழுதுனேன்.... அது...

பூக்கும் பூக்கள் எல்லாம்
கிளைகளுக்குச் சொந்தமில்லை...
மரத்தில் இருந்து உதிர்ந்தப் பின்னால்
இலைகளுக்கு முகவ்ரி இல்லை..
இறுக கட்டியணைத்தாலும்
கடுகளவு காற்று கூட
கைகளில் தங்குவதில்லை...
வாரியிறைந்தப் பின்னால்
மழைத்துளிகள் வானம் தேடுவதில்லை...
விழுந்தப் பின்னால் வார்த்தைகள்
உதடுகளுக்குத் திரும்புவது இல்லை...